ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΓΕΛΑΚΙ ΜΟΥ!!!!

ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ...ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΞΕΧΑΣΩ...ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΖΩ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΗΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ...
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ.....ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ...
ΣΑΝ ΕΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΙ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΣΤΗ ΓΗ ΚΑΤΑΛΑΘΟΣ...
ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ.....


                                                                                      Σ   '     Α   Γ   Α  Π   Α  Ω  
                                                                         Α   Γ   Γ   Ε   Λ   Ε          Μ     Ο    Υ   !!!!!!

                                                                                                                                      Ν.Γ

Η ΕΡΩΤΙΚΗ ΖΗΛΙΑ

Η ζήλια είναι ένα δυνατό συναίσθημα που προκαλεί έντονες αντιδράσεις: φόβο, ανασφάλεια, θυμό, αίσθημα εκδίκησης και αντιπαλότητας που οδηγεί σε οξυμένες καταστάσεις. Όλοι οι άνθρωποι είναι επιρρεπείς στο αίσθημα της ζήλιας, είτε αυτό αφορά την ανταγωνιστικότητα ανάμεσα στα αδέρφια ή άλλα 
μέλη της οικογένειας, τους φίλους ή τους συναδέρφους στον εργασιακό χώρο. Παρ’ όλα αυτά, η πιο έντονη μορφή ζήλιας είναι η ερωτική. Πολλά ζευγάρια που αναζητούν συμβουλευτική υποστήριξη και θεραπεία γάμου αναφέρουν ως πρόβλημα της σχέσης τους τη ζήλια. Η ερωτική ζήλια πρωταγωνιστεί στις τέχνες, τον κινηματογράφο. Το έντονο ερωτικό πάθος αποτελεί συχνά το βασικό σενάριο μιας εξελισσόμενης πλοκής! Πολλά εγκλήματα πάθους επίσης αφορούν το μένος μιας επικείμενης ερωτικής ζήλιας. 

Συχνά αναφέρεται ότι το αίσθημα της ερωτικής ζήλιας προσομοιάζει την αίσθηση της «τρέλας» ή ότι κανείς βρίσκεται κάπου πολύ κοντά σε αυτήν! Οι υποψίες κυριεύουν το άτομο, η αγωνία επικρατεί, ο φόβος ότι ένα ανεξέλεγκτο αίσθημα πόνου θα κυριεύσει ξαφνικά κάθε πτυχή της ζωής. Μια γυναίκα περιγράφει χαρακτηριστικά το αίσθημα της ζήλιας που ένιωσε για το σύζυγό της: «Δοκίμασα τα πάντα για να κερδίσω και πάλι τον έλεγχο του εαυτού μου, μάταια όμως. Κατάλαβα ότι ο πόνος ήταν μεγάλος». Ακόμη και όταν ο αυτοέλεγχος διατηρείται, φαντασιώσεις έκρηξης και βίαιων αντιδράσεων επικρατούν: «Δεν σταματώ να σκέφτομαι ότι τον συναντώ στο δρόμο και του φωνάζω, τον βρίζω ...! Τίποτα δεν με ηρεμεί περισσότερο από αυτές τις σκέψεις, ακόμη και αν ξέρω ότι δεν πρόκειται ποτέ να πραγματοποιηθούν». 


Οι πιο ευαίσθητες χορδέςΠοιες ευαίσθητες χορδές του ανθρώπινου ψυχισμού αγγίζει βαθιά και καθοριστικά η ζήλια σε μια ερωτική σχέση προκαλώντας τόσο έντονα συναισθήματα και αντιδράσεις;

-«Με αφήνουν απ' έξω»Το φλερτ του/ της συντρόφου μας με κάποιο άτομο του αντίθετου φύλου μάς «βγάζει απ’ έξω» και νιώθουμε αποκλεισμένοι. «Οι δυο τους είναι …εντός, ενώ εσύ είσαι …εκτός»! Η προσοχή του ενός είναι στραμμένη στον άλλον και σε εμάς δεν δίνει κανείς σημασία! Η θέση αυτή είναι ιδιαίτερα δύσκολη, ειδικότερα αν τα βιώματά μας μάς έχουν καταστήσει ευαίσθητους σε παρόμοιες εμπειρίες.

-ΑπόρριψηΗ υποψία ότι ο σύντροφός μας επιθυμεί περισσότερο μια άλλη γυναίκα μάς θέτει αυτόματα σε θέση γελοιοποίησης και προσωπικής αμφισβήτησης. Νιώθουμε μη επαρκείς και η εικόνα μας καταρρέει.

-Κοινωνική έκθεσηΗ κοινωνική εικόνα είναι επίσης σημαντική για πολλούς ανθρώπους και η διατήρηση αυτής παίζει κυρίαρχο ρόλο στη ζωή τους. Η συμπεριφορά του/ της συντρόφου τους τούς εκθέτει κοινωνικά και νιώθουν ότι χάνουν το κύρος και την υπόληψή τους.

-Απώλεια ελέγχουΤο αίσθημα της ζήλιας αφορά επίσης το φόβο ότι θα χάσουμε τον έλεγχο του/ της συντρόφου αλλά και της ίδιας της σχέσης. Δεν μπορούμε να προβλέψουμε τις αντιδράσεις του/ της, τη συμπεριφορά του/ της, αλλά και την πορεία/ εξέλιξη της σχέσης. Η αβεβαιότητα αυτή προκαλεί άγχος, εκνευρισμό και πιθανώς έντονα ξεσπάσματα. 

-«Θα τον χάσω…»Ο φόβος απώλειας του συντρόφου είναι έντονος. Η απώλειά του μπορεί να ταυτίζεται με απώλεια και πολλών άλλων σημαντικών πραγμάτων, όπως της ιστορίας, της ταυτότητάς μας, του σπιτιού μας, της κοινωνικής μας ζωής... Το άγχος και η καχυποψία μεγεθύνονται και οι αντιδράσεις επιφέρουν συχνά αυτό που κανείς φοβάται περισσότερο και προσπαθεί να αποτρέψει.


Παράλογη ζήλιαΈρωτας και ζήλια συχνά οδεύουν μαζί. Πράγματι, ήπιες και, κυρίως, περιστασιακές δόσεις ζήλιας τροφοδοτούν θετικά μια σχέση υπενθυμίζοντας και στους δύο συντρόφους να μη θεωρούν ο ένας τον άλλον δεδομένο. Η σχέση βιώνεται ως πιο ζωντανή, η αγάπη μοιάζει μεγαλύτερη και η σεξουαλική επαφή πιο έντονη και με μεγαλύτερο πάθος. Τι γίνεται όμως όταν οι ζηλότυπες αντιδράσεις γίνονται έντονες και ...κυρίως παράλογες; Όταν οι υποψίες για μια επικείμενη απειλή στη σχέση δεν βασίζονται πλέον σε ρεαλιστικά και βάσιμα στοιχεία;

Τότε η ζήλια γίνεται αδικαιολόγητη, παρανοϊκή και, κυρίως, επιζήμια για τη σχέση. Πολλά παραδείγματα μπορούν να αναφερθούν: Ο σύζυγος που κάνει σκηνή στη γυναίκα του επειδή δέχτηκε να χορέψει με έναν συνάδερφό της στο πάρτι. Η σύζυγος που κυριεύεται από υποψίες όταν μια νέα γυναίκα προσλαμβάνεται ως αφεντικό στην εταιρία του συζύγου της. Παρακολούθηση τηλεφωνημάτων, συναντήσεων, χιλιομετρικών αποστάσεων στο αυτοκίνητο προκειμένου να εντοπιστούν αδικαιολόγητα ταξίδια και μετακινήσεις. Αντιδράσεις έντονες και αδικαιολόγητες, σενάρια που δεν υφίστανται και είναι αποκύημα φαντασίας, που δημιουργούν όμως εξαιρετική πίεση και στους δύο συντρόφους: ο ένας νιώθει διαρκώς ότι περπατά σε τεντωμένο σκοινί για να αποφύγει ζηλότυπες αντιδράσεις. Ο άλλος ότι ταλαντεύεται διαρκώς μεταξύ αυτοκατηγορίας και ανεξέλεγκτης οργής. 

«Έχει να κάνει με εμένα!»Σε αυτές τις περιπτώσεις ο ζηλότυπος σύντροφος δύσκολα συνειδητοποιεί ότι οι αντιδράσεις και οι παράλογες υποψίες του έχουν να κάνουν με τον ίδιο παρά με τη σύντροφο ή τη σχέση! Ο ίδιος δεν εκτιμά πολύ τον εαυτό του, δεν νιώθει όμορφος, γοητευτικός, ενδιαφέρων, για να αντέξει τη σύγκριση και να διατηρήσει το ενδιαφέρον της συντρόφου του. Η χαμηλή του αυτοεκτίμηση επισκιάζει τα πάντα και ουσιαστικά «προβάλλεται» στη σύντροφό του: εκείνη είναι η «κακή» και η «άπιστη» της σχέσης!
Παράλληλα, και ο ίδιος μπορεί να επιλέγει συστηματικά και χωρίς να το συνειδητοποιεί συντρόφους που τον κάνουν να υποφέρει και δεν του εμπνέουν την ασφάλεια και την εμπιστοσύνη που χρειάζεται. Σε αυτήν την περίπτωση μπορεί επίσης τελικά να απατηθεί επιβεβαιώνοντας και το μεγαλύτερο φόβο που τον διακατέχει: ότι δεν αξίζει!

Η παράλογη ζήλια μπορεί να ξεπεραστεί σε μια σχέση αν και οι δύο σύντροφοι έχουν τη διάθεση να προσπαθήσουν και να επικοινωνήσουν ουσιαστικά για αυτό. Αν η διάθεση αυτή δεν υπάρχει, τότε κάποιο άλλο πρόβλημα υπάρχει στη σχέση ή στο άτομο που διαρκώς επινοεί φανταστικά σενάρια εξαπάτησης από το/ τη σύντροφό του. Όσο δύσκολο και αν φαίνεται, η όλη προσπάθεια μπορεί να εξελιχθεί σε μια ουσιαστική και καρποφόρα ευκαιρία αυτοβελτίωσης αλλά και βελτίωσης της σχέσης. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι αναζωογονητικό και για τους δύο συντρόφους αλλά και για την ίδια τη σχέση.

Αγάπη

Η πραγματική αγάπη είναι πάντοτε συνυφασμένη με την προσφορά, τη θυσία, την ανιδιοτέλεια. Αγάπη είναι να χαίρεσαι με αυτόν που χαίρεται και να λυπάσαι με αυτόν που πονά. Αυτός που αγαπά ανέχεται τον άλλο με τις ατέλειές του χωρίς να τον περιφρονεί, χωρίς καν να τον κάνει να νιώθει άσχημα για αυτό που είναι. Όταν αγαπάς ενδιαφέρεσαι τι θα γίνει ο άλλος, χωρίς όμως αυτό το ενδιαφέρον να γίνεται καταπίεση και επιβολή. Και αυτό, διότι η πραγματική αγάπη εμπεριέχει τον σεβασμό της ελευθερίας του άλλου, την εκτίμηση προς την προσωπικότητά του.

Παρεξηγημένη αγάπη είναι όταν ο άλλος γίνεται το αντικείμενο με το οποίο ικανοποιώ εγώ τις ανάγκες και τις επιθυμίες μου. Κάτι τέτοιο μάλλον προσκόλληση και αδυναμία πρέπει να ονομάζεται παρά αγάπη. Καταντούμε σε αυτή την παρεξηγημένη κατάσταση είτε όταν είμαστε φίλαυτοι – δηλαδή “εγωιστές” - είτε όταν πάσχουμε από κοινωνική ανασφάλεια. Σε αυτή την δεύτερη περίπτωση, ο φόβος μη τυχόν και μας απορρίψουν οι άλλοι μας κάνει να απαιτούμε συνεχώς επιβεβαίωση (-“Πες μου ότι με αγαπάς ...” “Μα μόλις τώρα σου το είπα !”). Η ανασφάλεια, με τις απαιτήσεις που προτάσσει, μας εμποδίζει από το να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τον άλλο για αυτό που πραγματικά είναι, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που μας εμποδίζουν οι απαιτήσεις που προτάσσει η φιλαυτία, ο “εγωισμός”.

Ποια από τις δύο πιο πάνω μορφές αγάπης έχουμε εμείς μέσα μας; Κριτήριο είναι η στάση μας απέναντι στους δύσκολους ανθρώπους: Αν τους αγαπούμε και αυτούς με την ίδια προθυμία, τότε η αγάπη μας είναι πραγματική. Αν όμως αγαπάμε μόνο όσους ανθρώπους βρίσκουμε ευχάριστους και βολικούς, τότε μάλλον η αγάπη μας εμπίπτει στην δεύτερη κατηγορία.

Η αληθινή αγάπη μέσα στην ψυχή ενός ανθρώπου είναι σαν ένα δέντρο που σιγά – σιγά μεγαλώνει, και σκεπάζει όλο και περισσότερους ανθρώπους κάτω από την δροσερή σκιά του. Από εμάς το μόνο που απαιτείται είναι να φροντίσουμε λίγο για την καλλιέργειά της, καθώς επίσης να την προστατεύσουμε από αυτά που θα μπορούσαν να την ξεριζώσουν από την καρδιά.

Έρωτας

Τι πιο φυσικό, τι πιο απλό στη ζωή, από το να ερωτευτείς; Όση όμως δύναμη έχει ο έρωτας για να ανεβάσει κάποιον στον Ουρανό, άλλη τόση δύναμη έχει για να τον ρίξει στον Άδη.

Ένας κίνδυνος είναι όταν τα συναισθήματα δεν προχωρούν με αμοιβαίο τρόπο και για τους δύο ανθρώπους. Σε αυτή την περίπτωση, αυτός που νιώθει περισσότερα ενδέχεται να πληγωθεί, ιδιαίτερα αν αρχίσει να υπόσχεται υποχωρήσεις για χάρη του άλλου, υποχωρήσεις όμως που κατά βάθος δε θέλει να κάνει, ώστε να κερδίσει την ανταπόκρισή του. Ο άλλος ίσως εκμεταλλευτεί την κατάσταση, ίσως όχι, πιθανότατα όμως δε θα “συγκινηθεί” όπως ήταν “το σχέδιο”, αλλά μάλλον θα βιώνει όλο και περισσότερη αδιαφορία, με τελικό αποτέλεσμα το χωρισμό.

Καλύτερη προσέγγιση όταν ο άλλος βιώνει αδιαφορία, είναι να του δώσεις κάποιο χώρο ώστε να ξεκαθαρίσει τι θέλει και να βρει την ευκαιρία να κινηθεί προς εσένα – αν θέλει – με δική του πρωτοβουλία. Ο τρόπος για να δώσεις στον άλλο αυτό τον ελεύθερο χώρο, είναι να τηρείς μια μέτρια στάση, μην επιτρέποντας στον εαυτό σου ούτε να πέσει σε θυμό και ψυχρότητα, ούτε σε υπερβολική οικειότητα, αλλά απλά να είσαι εκεί για τον άλλο άνθρωπο, έτοιμος ή έτοιμη να ανταποκριθείς όταν εκείνη ή εκείνος δείξει αναζωπυρωμένο ενδιαφέρον. Αν μετά από κάποιο καιρό διαφανεί ότι δεν υπάρχει το ενδιαφέρον που θα ήθελες, είναι καλύτερα να το πάρεις εσύ απόφαση και να φύγεις, παρά να μένεις και να πληγώνεις άσκοπα τον εαυτό σου.

Ένας άλλος κίνδυνος είναι όταν υπάρχει βιασύνη στη σχέση, ώστε να προχωρά το ζευγάρι πρόωρα σε καταστάσεις που δεν είναι ακόμη της ώρας του. Οι ολοκληρωμένες σχέσεις έπειτα από μια εβδομάδα γνωριμίας, ή η συμβίωση έπειτα από ένα μήνα δεσμού, δεν προμηνύουν καλό τέλος: Τέτοιες σχέσεις έχουν συνήθως ένα σύντομο κύκλο ζωής, όπου τον ενθουσιασμό και τη θέρμη γρήγορα διαδέχεται η ψυχρότητα και η αδιαφορία.

Η άποψη ότι όπου υπάρχει έρωτας, εκεί πρέπει να υπάρξουν και ολοκληρωμένες σχέσεις, δεν είναι κατ' ανάγκη σωστή: Η ουσία του έρωτα δεν είναι η ένωση δύο σωμάτων, αλλά η ένωση δύο ψυχών. Το πρώτο ζητούμενο λοιπόν είναι να γνωρίσουμε τον άλλο ως άνθρωπο, ως ψυχή που χαίρεται, που πονά, που οραματίζεται, που αγαπά. Αυτή η γνωριμία με το βαθύτερο κόσμο του άλλου απαιτεί και χρόνο, και την ικανότητα να υπερβαίνουμε τα εξωτερικά πράγματα ώστε να βλέπουμε τον άλλο άνθρωπο κατ' ευθείαν στην ψυχή. Όταν όμως η σωματική ένωση έρχεται "με τον πρώτο ενθουσιασμό", τότε χάνεται η όρεξή μας για να γνωρίσουμε σε βάθος τον άλλο και οι δυνατότητες της σχέσης περιορίζονται. Ας μη βιαζόμαστε λοιπόν να τα δίνουμε όλα από την αρχή: Αν η σχέση είναι καλή, και προχωρά με αυθεντικότητα και αμοιβαία αφοσίωση, θα έλθει και η ώρα της ωρίμανσης και ολοκλήρωσής της.

Ένας άλλος εχθρός του έρωτα, είναι η λεγόμενη "συνήθεια". Όταν είμαστε με κάποιο άνθρωπο για αρκετό καιρό, υπάρχει η τάση να μη δίνουμε πια τον καλύτερό μας εαυτό όταν είμαστε μαζί του. Εκνευριζόμαστε εύκολα, γινόμαστε επικριτικοί, καβγαδίζουμε. και χάνουμε την προθυμία να κάνουμε πράγματα για χάρη του συντρόφου μας. Τι πάθαμε; Απλά, ο χρόνος μας έχει δείξει τις αδυναμίες και τα ελαττώματα του άλλου ανθρώπου, που πιθανότατα δεν προσέξαμε στην αρχή της γνωριμίας μας. Εδώ είναι και η μεγάλη πρόκληση για μια σχέση: Θα αντιμετωπίσουμε το άλλο πρόσωπο ώριμα, με υπομονή και πραγματική αγάπη, ή θα αφεθούμε να μας απογοητεύσει το γεγονός ότι ο άλλος είναι "άνθρωπος", και όχι "άγγελος" όπως στην αρχή πιστέψαμε; Αν μπορέσουμε να υπερβούμε αυτό το εμπόδιο, αν δηλαδή αποδεχθούμε τον άλλο με τα καλά και τα κακά του, χωρίς παράπονα και απαιτήσεις, τότε ο έρωτας μας θα αναζωπυρωθεί και μάλιστα με τέτοια ισχύ που να παραμένει ζωντανός πολλά χρόνια αργότερα.

ΧΑΡΗΣ ΚΑΙ ΠΑΝΟΣ ΚΑΤΣΙΜΙΧΑΣ - Όμορφη μέρα---ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΨΟΥΡΗΔΕΣ

ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΒΕΡΤΗΣ ΝΙΚΟΣ.wmv--ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΨΟΥΡΗΔΕΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥΣ ΚΑΨΟΥΡΗΔΕΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Το πάρτυ - Μιχάλης Χατζηγιάννης--ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΤΟΥΣ ΚΑΨΟΥΡΗΔΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΝΙΚΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ-ΚΑΛΗΜΕΡΑ---ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΨΟΥΡΗΔΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΨΟΥΡΗΔΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!!!!

                            

Η ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ ΤΗ ΝΥΧΤΑ -ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ

ΧΑΡΗΣ ΚΑΙ ΠΑΝΟΣ ΚΑΤΣΙΜΙΧΑΣ - Όμορφη μέρα---ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΨΟΥΡΗΔΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

♫ ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΡΑΣ- ΝΥΧΤΑ ΞΕΛΟΓΙΑΣΤΡΑ ♫---ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΤΟΥΣ ΚΑΨΟΥΡΗΔΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ....

Mια φορά κι ένα καιρό, 

υπήρχε ένα νησί
στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα.
Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη,
η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.
Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε
και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.
Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω.
Ηθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.
Οταν το νησί άρχισε να βυθίζεται,
η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.
Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μιά λαμπρή θαλαμηγό.

Η Αγάπη τον ρωτάει :
«Πλούτε μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»
«Οχι, δεν μπορώ» απάντησε ο πλούτος.
«Εχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου
και δεν υπάρχει χώρος για σένα».
Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονία
που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.
«Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.
«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη.
Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου»
της απάντησε η Αλαζονία.
Η Λύπη ήταν πιό πέρα και έτσι η Αγάπη
αποφάσισε να ζητήσει από αυτήν βοήθεια.
«Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου»
«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου»
είπε η Λύπη.
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη
αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.
Ηταν τόσο ευτυχισμένη,
που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή.

«Αγάπη, έλα προς εδώ.Θα σε πάρω εγώ μαζί μου».

Ηταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος
που η Αγάπη δεν γνώριζε,
αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη,
που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.
Οταν έφτασαν στην στεριά
ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.
Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε,
ρώτησε τη Γνώση:
«Γνώση, ποιός με βοήθησε;»
«Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.
«Ο Χρόνος;» ρώτησε η Αγάπη.
«Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;»
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:
«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει
πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».

Σ'ΑΓΑΠΑΩ ΓΙΑΤΙ.....

Σ' αγαπώ γιατί κατοίκησες στη Ψυχή μου

Σ' αγαπώ γιατί το χάδι σου ξύπνησε το χαμόγελο μου

Σ' αγαπώ γιατί οι μυρωδιές σου μέθυσαν το κορμί μου

Σ' αγαπώ γιατί ο ψίθυρος σου αγκάλιασε τη καρδιά μου

Σ' αγαπώ γιατί η φωνή σου νανούρισε το φόβο μου

Σ' αγαπώ γιατί το φιλί σου χρωμάτισε τα όνειρά μου

Σ' αγαπώ γιατί τα χείλη σου ήπιαν τα δάκρυα μου

Σ' αγαπώ γιατί τα χέρια σου χάιδεψαν το όνειρο μου

Σ' αγαπώ γιατί τα μάτια σου χαμογέλασαν

Σ' αγαπώ γιατί τ' όνομα σου ξύπνησε το βλέμμα μου

Σ' αγαπώ γιατί η θύμηση σου με βοήθησε να διασχίσω τη θάλασσα... 

Γιάννης Πάριος - Καλημέρα, τι κάνεις---ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΨΟΥΡΗΔΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ