Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ!!!!




Η αρμονία, όταν αναφέρεται στην Φύση, είναι (σύμφωνα με τους Πυ­θαγορείους) Νόμος της Φύσεως, τόσο της νοητικής πνευματικής Φύσεως όσον και της μη νοητικής Φύσεως. Στην Πυθαγόρειο Αριθμολογία ο Νόμος της αρμονίας χαρακτηρί­ζεται και ως μονάδα εννέα (9).
Ο Νόμος της Αρμονίας στο φυσικό επίπεδο συντελεί ώστε να υπάρ­χει αρμονική συνεργασία με­ταξύ των μορφών της φύσεως και να μην δρουν και κινούνται χωρίς να διαταράσσεται η μεταξύ τους αρμονία. Έτσι τα στοι­χειώδη σωμα­τίδια σχηματίζουν άτομα (στα οποία π.χ. τα ηλεκτρόνια κινούνται σε ορισμένες τροχιές), τα ουράνια σώματα σχηματί­ζουν πλανητικά συστή­ματα (οπού τα ουράνια σώματα κινούνται σε ορισμέ­νες τροχιές) κλπ. Στο πνευματικό επίπεδο ο νόμος της αρμονίας εκ­δηλώνεται ως νόμος της δικαιοσύνης. Η δικαιοσύνη αποτελεί την στοιχειώδη και απαραίτητη πρώτη βαθμίδα της αγάπης και εκδηλώνεται τόσον ως σεβασμός των δικαιωμάτων των άλλων ανθρώπων επί της ζωής, της υγείας, της τιμής, της ελευθερίας, της περιουσίας και των πεποιθήσεων των άλλων όσον και ως την, κατά δύναμη, πρόθυμη υπεράσπιση του αδικούμενου.
Τι είναι αγάπη
Αγάπη είναι ένα συμπαθητικό συναίσθημα και μια ψυχική διάθεση αλλά συγχρόνως και ένα κίνητρο που ωθεί τον άνθρωπο να παρέχει κάθε αγαθό που μπορεί να διαθέσει υπέρ των άλλων αυθορμήτως, ανεπιφυλά­κτως, ανυστεροβούλως και χωρίς προσδο­κία ανταποδόσεως. Φωτισμένα πνεύ­ματα από αρχαιο­τάτων χρόνων προσπαθούσαν να πείσουν τις κοινω­νίες μέσα στις οποίες ζούσαν να αναπτύξουν την αγάπη ως μια καθολική υπο­χρέωση του κάθε ενός προς όλους τους άλλους δηλαδή την καθο­λική αγάπη. Σχετικά ιεροφάντης των Ελευσινίων Μυστηρίων  έλεγε (όπως ανα­φέρει ο Αδ.’. Σ. Νάγος) «εφ’ όσον ο άνθρωπος δεν φιλεί (αγαπά) τον άν­θρωπο καθ’ όλες του τις σχέσεις προς τους άλλους, έχει έρεβος στην ψυχή του». Ο Ιησούς κήρυττε «αγαπάτε αλλήλους» και «ο θεός αγάπη εστί». Ο μύστης Καλλιό­στρο, στην περίφημη απολογία του, έλεγε «όλοι οι άνθρω­ποι εί­ναι αδελφοί. Όλες οι χώρες μου είναι αγαπητές. Αγάπη αυθόρμητη με ελκύει προς κάθε ύπαρξη. Πό­θος ακαταμάχητος, αίσθημα βαθύ των υπο­χρεώσεών μου προς κάθε τι επί της γης και προς τον ου­ρανό με ώθησαν και με έριξαν στην ζωή (δηλαδή στην από­κτηση ανθρώπινου οργανι­σμού)». Ο Αδ.’. Σπ. Νάγος έλεγε «Ο Νόμος της Αγάπης είναι η συνδέουσα το άπειρο δύναμη, η συγκρατούσα αυτό σε αρμονία και η προσδιορίζουσα την σφαίρα ενεργείας κάθε μορφής του απείρου. Η αγάπη είναι το πηδάλιο του ηρωι­σμού, είναι ο νόμος ο διακανονίζων τον Νόμο της θε­λήσεως. Ου­δείς καθίσταται Ήρως άνευ αγάπης, ουδείς καθίσταται θεός αν δεν υπήρξε ήρως. Η αγάπη γεννά τον ηρωισμό, ο ηρωισμός συ­ντρίβει όλα τα πάθη. Τους αιώνιους αυτού Νόμους που λειτουρ­γούν στα βάθη των ψυχών των θεοτήτων του ουρανού ουδείς ο οποίος επιθυμεί να γίνει θεός δύναται να παραγνωρί­σει. Ο παρα­γνωρίζων αυτούς είναι θνητός».
Ο Νόμος της Αγάπης είναι αποτέλεσμα της με­ταξύ όλων των όντων αδελ­φότητας η οποία οφείλεται στην κοινή προέλευση όλων και στον κοινό προορισμό τους και ως εκ τούτου έχουν τα ίδια φυσικά δι­καιώματα, όπως το δικαίωμα της υπάρξεως, της εξα­σφαλίσεως όλων των μέσων της ζωής, της συντηρή­σεως και ανα­παραγωγής των φύσεών τους, καθώς και όλων εκεί­νων τα οποία πρέπει να τους εξασφαλίζουν την πρόοδο και φυσική τους εξέλιξη. Όταν το καθή­κον της αναγνωρίσεως των φυσικών δικαιωμά­των των όντων εκπληρούται από αυτά, τότε αυτά χαρακτηρί­ζοντας ως «εν αρετή ζώντα». Το καθήκον επιβάλλεται να αγαπά ο άν­θρωπος τους ομοί­ους του και όταν τους αγαπά χαρακτηρίζεται ως ενάρετος, γιατί ΑΓΑΠΗ είναι ο νόμος ο οποίος διακανονίζει αρ­μονικά τις σχέσεις και των μορ­φών και των ψυχών κάθε δυ­ναμικής καταστάσεως προς τον σκοπό της πληρώσεως της εξελικτικής τους προόδου.
Χωρίς αγάπη δεν δύναται να υπάρξει εξέλιξη και των ψυχών των όντων γιατί χωρίς την λειτουργία του νόμου της αγάπης δεν δύναται να υπάρξει αρμο­νική διάθεση μορφών και ψυχών προς συγκρότηση είτε μορ­φικού, είτε κοινωνικού ανθρωπίνου κόσμου, είτε πνευματικού κόσμου. Χω­ρίς αυτές τις προϋποθέ­σεις δεν δύ­ναται να νοηθεί ύπαρξη κόσμων, αν­θρωπί­νων κοινω­νιών και αντιστοίχων πνευματικών. Συνε­πώς δυναμική εξέλιξη των μορφών και των όντων των κόσμων γίνεται μόνον δια των μορ­φικών συ­γκροτη­μά­των των μορφών ως και των κοινωνιών των όντων, των ανθρωπίνων κοι­νωνιών και των κοινωνιών όντων κάθε άλλης πνευματικής φύσεως. Με την δυναμική εξέλιξη των συγκροτημά­των και των κοινωνιών εκ­πληρούται ο σκοπός και των μορφών και των ψυχών των όντων κάθε δυναμικής καταστάσεως.
Συνεπώς  τα φυσικά συγκροτήματα των μορφών και οι κοινωνίες των όντων είναι σκοποί της θείας δημιουργίας οι οποίοι, εκπλη­ρούνται κατά μέ­ρος για να αναχθούν κατόπιν σε ευρύτερα πεδία εκπλη­ρώσεως και ατε­λεύτητα προ­χωρούν προς εκπλήρωση ευρύτερων σκοπών.
Ο νόμος της αγάπης στο κοινωνικό επίπεδο
Ο νόμος της αγάπης πληρούται μόνον από τα νοητικά όντα όταν γίνε­ται νοητός και συνειδητός σ’ αυτά. Όταν ο νόμος της Αγάπης γίνεται συνει­δη­τός στα όντα, εξασφαλίζεται η πρόοδός τους και τότε αυτά αξιολογούνται ως νοητικά και ηθικά όντα. Εάν τα κοινωνικά άτομα των ανθρωπίνων κοι­νωνιών δεν έχουν συνει­δητή την έννοια του νόμου της αγάπης δεν έχουν καμία αξία και αυτό γίνεται φανερό γιατί δεν εκδηλώνουν καμία διάθεση προς αρμονική συνερ­γασία μεταξύ τους και συλλειτουργία προς ανά­πτυξη σχέσεων στο πεδίο της φυσικής και πνευματικής ζωής με αποτέλεσμα να δημιουργείται η κακοδαιμονία των ανθρωπίνων κοινωνιών.
Όταν ο νόμος της αγάπης δεν είναι συνειδητός στα κοινωνικά άτομα των ανθρωπίνων κοινωνιών, η ελεύθερη βούλησή τους τα ωθεί σε απο­τρόπαιες ενέρ­γειες και απομακρύνονται από την προστασία των φυσικών νόμων, και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μη προάγονται νοητικά και ηθικά και να διέρχονται όρους ζωής δοκιμαστικής. Αντίθετα δεν συμβαίνει αυτό στις άψυχες μορφές γιατί αυτές ως μη έχουσες βούληση δεν μπορούν να εκτρέ­πονται του νόμου της αρμονικής τους διαθέσεως προς το σύνολο.
Η ελευθέρα βούληση των ανθρώπων και ο τρόπος ενεργειών τους από την ελευθέρα βούληση, εφόσον δια κοινωνικών νόμων δεν περιορίζεται στα φυσικά του όρια, γεννά το αίτιο της ανωμά­λου ζωής των αν­θρώπων.  Αυτή η ανώμαλη ζωή των ανθρώπων προ­καλεί και την ευθύνη η οποία τους καταλογίζεται από τα ανώ­τερα πνευματικά όντα, δια της ασκήσεως των ηθικών αυτών νό­μων, προς τον σκοπό της επαναφο­ράς τους στον φυσικό τρόπο ζωής. Με την επαναφορά τους στον φυσικό τρόπο ζωής θα εξυ­πηρετηθεί η νοη­τική και ηθική τους πρόοδος ως και εκείνη των άλλων μετά των οποίων συνεργάζονται στις ανθρώπινες κοι­νω­νίες.
Εάν τις ανθρώπινες κοινωνίες τις αποτελούσαν ηθικά και συ­νειδητά άτομα τα οποία στις σχέσεις τους να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους, εάν τα άτομα αυτά εκδήλωναν τον νόμο της αγάπης στις κοινωνι­κές σχέσεις και ενέργειές τους και εάν υπήρχε η διά­θεση τους προς αρμονική συνερ­γασία τους, η οποία είναι εξυπηρετική της προόδου τους, τότε οι κοινωνίες αυτές θα εμφάνιζαν τα αποτελούντα αυτές άτομα ως ευημερούντα και ευ­τυχούντα και ήρεμα πληρούντα το σκοπό τους.
Πρέπει να νοηθεί από όλα τα κοινωνικά άτομα, ότι ο νόμος της αγά­πης είναι πρωταρχικός νόμος και εξ αυτού εξαρτάται η ηθική κατάσταση των όντων, διότι σ’ αυτόν βασίζονται όλοι οι άλλοι ηθικοί νόμοι οι οποίοι δια­κανονίζουν τις σχέσεις τους και τα ωθούν στην διανοητική και συναι­σθη­ματική τους πρόοδο και την δυναμική τους αύξηση, ούτως ώστε να εμφανί­ζο­νται ότι κατανο­ούν τον σκοπό της θείας δημιουργίας. Ο νόμος της αγά­πης στην υψίστη του εκδήλωση στις ενέργειες των πνευματικών όντων εμ­φανίζει τις αθά­νατες φύσεις τους, το γένος των ανωτέρων πνευμα­τι­κών όντων, το οποίο κυριαρχεί με την γνωστική και ηθική του ισχύ στους κό­σμους. Εκ της θείας δημιουρ­γίας όλα τα όντα είναι προορισμένα να φθά­σουν τα όρια αυτά της αθανασίας. Για να φθάσουν όμως προς αυτά (τα όρια της αθανασίας) πρέπει να εκ­δηλώσουν και ασκήσουν τον νόμο της αγάπης, να γίνουν πλή­ρως συνειδητά, νοητικά και ηθικά και να εναρμονί­σουν τις σχέσεις τους προς την ζωή του γένους των αθανάτων.
Ο νόμος της αγάπης στο πνευματικό επίπεδο
Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ είναι η θειοτέρα εκδή­λωση της θείας δη­μιουρ­γίας. Αυτός (ο νόμος) συνέχει και συγκροτεί τους κόσμους. Αυτός εμφανίζει τα όντα αυτών, τα προάγει σε νοητικά και ηθικά, τα φέρει στα συνειδητά επί­πεδα των ενεργειών τους, δημιουργεί την ευδαιμονία τους και τις χαρές τους και τα καθιστά κυρίαρχα στην πνευματική τους δράση.
Στις κοινωνίες των όντων, όπου δεν είναι συ­νειδητός ο νόμος της αγάπης, μόνον έρε­βος υπάρχει και οι εκδηλώσεις του ερέβους διέπουν τις σχέ­σεις τους. Σ’ αυτές τις κοινωνίες μόνον ο πόνος και η δοκιμα­σία κυ­ριαρχούν. Όμως δεν θα μείνουν πάντοτε σ’ αυτήν την κατάσταση. Οι νόμοι της θείας δημιουργίας θα βοηθή­σουν αυτά τα όντα να εξέλθουν της καταστά­σεως αυτής. Αρκεί η βούλησή τους να κα­θοδηγηθεί υπό της γνω­στικής τους ιδιότητας.
Οι νόμοι των κοινωνιών των όντων πρέπει είναι πνευματικοί αλλά και ηθι­κοί ταυτόχρονα. Σε αντίθετη όμως περίπτωση εμφανί­ζουν κατά τις λει­τουργίες τους ότι θεσπίσθηκαν από νοητικά όντα που δεν έχουν ούτε συνείδηση του εαυ­τού τους αλλά ούτε του έργου της θείας δημιουργίας και του σκοπού της. Τέτοιοι νόμοι προδίδουν ότι έγι­ναν από μη συνειδητά και ηθικά όντα και στην κατη­γορία αυτή υπάγονται και τα ανθρώπινα όντα δια της εμφανίσεως των κοινωνικών νόμων οι οποίοι διέπουν τις σχέσεις τους.
Σκοπός των ενάρετων ανθρώπων είναι να γνω­ρί­σουν τις αλήθειες της θείας δημιουργίας και πρωτίστως τους νόμους της αγάπης, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας ώστε γνωρίσουν και ποιοι πρέπει να είναι οι νόμοι των δικαιωμάτων και των κα­θηκόντων τους και οι ηθικές αρχές που απορρέουν από αυτούς τους νόμους ως κοινωνικών ατόμων και κατόπιν καθήκον τους είναι ο διαφω­τισμός των κοι­νωνικών ατό­μων.
Η εκδήλωση του νόμου της αγάπης
Οι άνθρωποι, αν επιθυμούν την άνοδό τους σε πνευματικά πεδία υπέρτερων της φύσεως του αν­θρώπου πνευματικών κόσμων πρέπει α) να εκδηλώσουν και ασκήσουν τον νόμο της αγάπης στις καθόλου σχέσεις τους προς όλες τις άλλες αν­θρώπινες ψυχές και β) να εκδηλώσουν τον νόμο της αγάπης προς τις υπέρτερες του ανθρώπου πνευματικές υπάρξεις. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να επιτύχουν την σύναψη σχέσεων μετά των υπέρτερων αυτών υπάρξεων. Έτσι θα κατορθώσουν να κα­ταστούν δυναμικά υπέρτεροι των φυσικών νόμων της ανθρώπινής τους φύσεως και στην περίπτωση αυτή δεν θα μένουν υποδουλωμένοι στο περιβάλ­λον του φυσικού κόσμου των ανθρώπων. Η μη εκδήλωση του νόμου της αγάπης από τις ψυχές των ενάρετων ανθρώπων καθιστά αδύνατη την άνοδό τους σε πνευματικά πεδία υπέρτερων της φύσεως του αν­θρώπου πνευματικών κόσμων.
Όταν ο νόμος της Αγάπης εκδηλωθεί και λει­τουργήσει στις ψυ­χές των ανθρώπων τότε α) θα εξαγνίσει τις ανθρώπινές τους φύσεις, ώστε να γίνουν αυτές δεκτι­κές πνευματικών δυνάμεων προς πλήρη με­ταμόρφωσή τους και β) θα επι­τρέψει, ο νόμος αυτός, την εκδήλωση σ’ αυτούς της γνώσεως εκείνης, δια της οποίας θα δύ­νανται να εκτιμούν την αξία των μεταμορφωτικών νόμων και τα μέσα που πρέπει να χρησιμοποιήσουν για την άνοδο των ψυχών τους σε υπέρτερο κόσμο.
Αρετή είναι η συνειδητή ενέργεια των όντων που γί­νεται σύμ­φωνα προς τις απαιτήσεις των νόμων της φύ­σεώς τους και εναρμονί­ζεται αυτή και προς τους νόμους των ψυχών τους και προς εκείνους της φύσεως του πε­ριβάλλοντός τους. Συνεπώς πράξη αρετής είναι η υπό των νοητικών και ηθικών όντων ο προσανατολι­σμός τους, η εκδήλωση και η άσκηση δια της βουλήσεώς τους του νό­μου της αγάπης ως και παντός πνευ­ματικού και φυσικού νόμου. Επίσης το να εκδηλώνει ο άνθρωπος αγάπη προς τους ομοίους του, τούτο εί­ναι πράξη αρετής και ταυτό­χρονα και καθήκον του διότι αναγνωρίζει τα φυσικά και πνευματικά δικαιώματα των άλλων. Το να αγα­πάται ο άνθρω­πος παρά των άλλων είναι δικαίωμά του, διότι προέρχεται εκ της λειτουρ­γίας των φυσικών νόμων και των νόμων της ψυχικής του ατομικότητας.
Αυτή η αγάπη έπρεπε να συν­δέει το ανθρώ­πινο γένος, αυτή έπρεπε να υπαγορεύει τους κοινωνικούς νόμους, αυτή έπρεπε να δίνει την κατεύ­θυνση στις ενέργειές του. Αλλά η αγάπη αυτή δεν υπάρχει στις κοινωνίες. Ο ενωτικός αυτός Νόμος των κοινωνιών δεν λειτουργεί και γι’ αυτό τίποτε δεν συνδέει τον άνθρωπο μετά του ανθρώπου εκτός από εγωιστικές διαθέ­σεις οι οποίες διαρκώς  τον απομα­κρύνουν από την φυ­σική ζωή και του γεννούν παντός είδους ηθικές και σωματικές νόσους.

Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

Τι είναι ασυγχώρητο σε μία σχέση; Τα «φάουλ» του έρωτα....



Η αδικία Την άλλη πλευρά βλέπει ο Ηλίας, 21 ετών, που δεν θεωρεί την απιστία ασυγχώρητη.«Αν με κερατώσει, υπάρχει περίπτωση να φταίω εγώ», μας λέει και συνεχίζει: «Αυτό που δεν θα συγχωρούσα είναι το να με αδικήσει. Η αδικία με κάνει να τραβάω «Χ» στους ανθρώπους». 
Μυστικά και ψέματα Περίεργη μυστικοπάθεια, κρυφές συνομιλίες, γεγονότα ή αισθήματα που αποκρύπτονται επιμελώς από τον/την σύντροφο. Όλα αυτά εμπίπτουν στην κατηγορία του ψέματος, που αποδεικνύει ότι δεν είναι μόνο ο γάμος που… σκοτώνει τον έρωτα. «Θα προτιμούσα για το οτιδήποτε να μου πει την αλήθεια και να βρούμε μια λύση, παρά να με κοροϊδεύει πίσω από την πλάτη μου για να σωθεί αυτή η σχέση», λέει η Ελένη, 26 ετών. Στην θέση του άνδρα μπαίνει και η Ελένη, 28 ετών, η οποία επισημαίνει πως από τα πιο άσχημα ψέματα είναι αυτό μιας γυναίκας που παίζει το «χαρτί» μιας εγκυμοσύνης ή την αποκρύπτει και χειρίζεται ανάλογα τον σύντροφό της.
Η ρουτίνα που… σκοτώνει σχέσεις Μπορεί ο χρόνος, η καθημερινότητα και η ρουτίνα να γίνουν οι αιτίες για το τέλος μιας σχέσης; Πολλοί θα πουν ότι αυτό είναι αναπόφευκτο. Αλλά συμβιβάζονται όλοι με την αδιαφορία λόγω κούρασης και την γνωστή κατάληξη στον καβγά όπου μεσουρανεί η φράση «με θεωρείς δεδομένο/η»; "Όταν το να βγαίνεις με την κοπέλα σου καταντάει αγγαρεία και ξέρεις από πριν ότι θα κάνετε τα ίδια και τα ίδια αδιάφορα πράγματα, μάλλον κάτι δεν πάει καλά", πιστεύει ο Κώστας, 26 ετών. Η Κυριακή τολμά να θίξει και ένα ζήτημα που για πολλούς είναι ταμπού, αλλά καθόλου αμελητέο: «Το να μην κάνουμε σεξ είναι ασυγχώρητο. Σε αυτό το θέμα είμαι κάθετη, οριζόντια και διαγώνια»! 
Η ζήλια Παραδόξως, η ζήλια, όσο ενοχλητική κι αν είναι, δεν φαίνεται να βάζει σε σκέψεις χωρισμού κανέναν από όσους μας απάντησαν. «Η ζήλια μπορεί να συγχωρεθεί, γιατί τουλάχιστον δεν δείχνει έλλειψη ενδιαφέροντος», επισημαίνει η Γεωργία, 29 ετών.«Αντίθετα, με την απιστία για παράδειγμα δεν ισχύει το ίδιο. Η απιστία αμφισβητεί την ίδια την σχέση», λέει. 

Βία, όπως χωρισμός Λίγοι θα μπορούσαν να υποστηρίξουν πως θα δέχονταν εύκολα μια συγγνώμη, όταν το αντίκρισμά της είναι η συγχώρεση της βίαιης συμπεριφοράς. «Το ψέμα, η απιστία, όλα αυτά είναι ανθρώπινα και μπορούν να συμβούν στον καθένα», αναφέρει η Ελένη. «Το να σηκώσει όμως ο σύντροφός σου χέρι, παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα». Το ίδιο πιστεύει και η Φιλένια, 26 ετών, που μας λέει «Το μόνο 100% ασυγχώρητο είναι η κακοποίηση σε όλα τα επίπεδα, σωματική, λεκτική και σεξουαλική (ναι υπάρχει και στα ζευγάρια)». 
Η άποψη της Ψυχολογίας 
Γιατί υπάρχουν πράγματα τα οποία δεν συγχωρούμε ποτέ στις σχέσεις μας; Η ψυχολόγος του in2life μας βοηθά να κατανοήσουμε την λειτουργία της συγχώρεσης, υπενθυμίζοντάς μας τον όρο «ενσυναίσθηση» με τον οποίο είχαμε ασχοληθεί σε παλιότερο δημοσίευμά μας. «Αυτό που δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε είναι αυτό το οποίο δεν μπορούμε να καταλάβουμε» μας λέει, τονίζοντας πως η διαδικασία της συγχώρεσης περιλαμβάνει το να μπούμε στην θέση του άλλου και να τον καταλάβουμε

«Υπάρχει ωστόσο σημαντική διαφορά μεταξύ του να κατανοείς και να συγχωρείς κάποιον, και του να θέλεις να μείνεις μαζί του», υπογραμμίζει. Με άλλα λόγια, ακόμη και οι βίαιες συμπεριφορές γίνονται για κάποιους λόγους, τους οποίους μπορούμε να εντοπίσουμε για να καταλάβουμε το πώς σκέφτεται ο «θύτης» της υπόθεσης. Η ωριμότητά μας και ο βαθμός ενσυναίσθησής μας (της ικανότητας να μπαίνουμε στην θέση του άλλου) μπορεί να οδηγήσει στην συγχώρεση, αλλά όχι και στην παραμονή μας στην σχέση. 

Εκεί άλλωστε περνούμε σε άλλα νερά, αυτά του «θύματος». Όπως μας αναφέρει η ψυχολόγος, το «θύμα» δεν είναι αυτό που συγχωρεί, αλλά αυτό που παραβλέπει τα παραπτώματα του συντρόφου και ξανακάνει τις ίδιες επιλογές, ψάχνοντας νέους θύτες. Επομένως, το κλειδί για να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας είναι να συγχωρούμε, ακόμη κι αν έχουμε αποφασίσει για το τέλος μιας σχέσης. Άλλωστε,«ακόμη και η επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει ότι τα οφέλη της συγχώρεσης είναι μετρήσιμα», καταλήγει η ψυχολόγος του In2life, αναφέροντάς μας την εξής έρευναπου συμπεραίνει ότι η συγχώρεση κάνει καλό στο… ανοσοποιητικό μας σύστημα. 

Τρίτη 28 Μαΐου 2013

''Θέλω να χωρίσω... αλλά δεν μπορώ''







Ένας από τους σημαντικότερους συναισθηματικούς σταθμούς στην πορεία του άνδρα και της γυναίκας είναι ο χωρισμός από μια σχέση στην οποία είχαν επενδύσει συναισθήματα, προσδοκίες και όνειρα. Ένας χωρισμός που τους καλεί να αποχωριστούν έναν άνθρωπο αλλά ,πιο σημαντικά, ένα κομμάτι του ίδιου τους του εαυτού που είχε ερωτευτεί, είχε αγαπήσει, είχε πιστέψει σε αυτή τη σχέση.

Μέσα από αυτό το άρθρο θα σταθούμε σε αυτό τον άνδρα ή τη γυναίκα που θέλει να χωρίσει… αλλά δεν μπορεί. Μέσα από τις ιστορίες που συχνά ακούμε στο γραφείο μας αναγνωρίζουμε πως πράγματι για πολλούς ανθρώπους η απόφαση του χωρισμού είναι μια διαδρομή δύσβατη, είτε επειδή δεν μπορούν ποτέ να νιώσουν αρκετά σίγουροι για την επιλογή αυτή, είτε γιατί δε θέλουν να πληγώσουν το σύντροφό τους, είτε επειδή τα «πρέπει» τους δεν τους επιτρέπουν να ακολουθήσουν την καρδιά τους ή ακόμη επειδή φοβούνται το ρίσκο του αποχωρισμού-το ρίσκο της μοναξιάς. Έχει όμως αξία να σταθούμε στη συναισθηματική δυσκολία που μπορεί να βιώνει ένα άτομο ενώ οδηγείται προς αυτή του την απόφαση. Πόσοι από εμάς άλλωστε δεν έχουν βασανιστεί για να τολμήσουν να ζητήσουν το χωρισμό; Πόσοι δεν έχουν δυσκολευτεί να βάλουν ένα τέλος σε μια σχέση που είχε τελειώσει συναισθηματικά ή και σεξουαλικά, σε μια σχέση που δεν προσέφερε ενέργεια, πάθος και εξέλιξη ή ακόμη σε μια σχέση που τους πλήγωνε ψυχολογικά ή και σωματικά;

Ακούγοντας τον εσωτερικό διάλογο των ανθρώπων που έρχονται στο γραφείο μας παρατηρούμε πως συχνά βιώνουν ένα μεγάλο άγχος για το πώς θα αντιμετωπίσει ο σύντροφος τους μια τέτοια απόφαση. Η σκέψη πως θα πονέσουν τον άνθρωπο που αγάπησαν, τον άνθρωπο που θα «μείνει πίσω» μετά από το χωρισμό, τον άνθρωπο που δεν επέλεξε το τέλος της σχέσης και βιώνει την ματαίωση των προσδοκιών του και το άδειασμα των συναισθημάτων του, τους κάνει να νιώθουν ανήμποροι να διαχειριστούν τις ενοχές τους. Μάλιστα, νιώθουν πως θα βάλουν το σύντροφό τους σε μια μεγάλη συναισθηματική δοκιμασία και η σκέψη αυτή τους αγκυλώνει. Ποιες είναι όμως οι συνέπειες μιας τέτοιας συμπεριφοράς;

Συνήθως το άτομο που επιθυμεί να χωρίσει απομακρύνεται τόσο σεξουαλικά όσο και συναισθηματικά από το σύντροφό του. Μάλιστα, παρατηρούμε μέσα από το κλινικό μας έργο πως το άτομο αυτό προβάλει το θυμό που νιώθει για τον ίδιο του τον εαυτό, που δεν βρίσκει τη δύναμη να κάνει το «μεγάλο βήμα», στη σχέση του, που γίνεται πεδίο συγκρούσεων κι εντάσεων. Από τη μια λοιπόν μένει σε μια σχέση για να προστατεύσει συναισθηματικά τον άνθρωπο που αγαπά, την ίδια στιγμή όμως τον αφήνει να βουλιάζει σε μια σχέση χωρίς συναισθήματα, χωρίς ερωτική επιθυμία, γεμάτη θυμό και απόγνωση.

Μια ακόμη σημαντική παράμετρος που κάνει έναν άνθρωπο να νιώθει ανήμπορος να χωρίσει είναι τα «πρέπει» που κουβαλά μέσα του. Μάλιστα, αυτά τα πρέπει στέκονται σαν ακόμη ισχυρότερα εμπόδια όταν υπάρχει μια επίσημη, «τυπική» δέσμευση ανάμεσα στο ζευγάρι όπως είναι ένας γάμος ή ακόμη ένας αρραβώνας. Ο κοινωνικός περίγυρος, οι οικογένειες αλλά και οι εγγραφές που κουβαλά καθένας από εμάς φαντάζουν ως ανυπέρβλητα εμπόδια στην διαδρομή προς τον αποχωρισμό. Σε αυτές τις περιπτώσεις το άτομο που επιθυμεί το χωρισμό μοιάζει με «τραγικό πρόσωπο» που υποφέρει μέσα σε μια σχέση που δεν τον γεμίζει αλλά και ανάμεσα σε άλλες σχέσεις που «απαιτούν» το συμβιβασμό του. Η απόκτηση παιδιών στην πορεία μιας σχέσης αποτελεί μία ακόμη σημαντική παράμετρο που κάνει το άτομο που θέλει να φύγει ψυχικά και σωματικά από τη σχέση του να αναβάλει την απόφαση ή να βασανίζεται στη σκέψη «πώς θα επηρεάσει ο χωρισμός αυτός τα παιδιά μου;».

Ένας χωρισμός φαντάζει σε πολλούς από εμάς σα μια δοκιμασία που θα φέρει στην επιφάνεια τα πιο σκοτεινά κι επώδυνα συναισθήματα μας. Συχνά ένα άτομο που βρίσκεται μπροστά σε μια τέτοια απόφαση βιώνει έντονα το φόβο της μοναξιάς. Πράγματι, ένας χωρισμός μπορεί να ακολουθηθεί από μια περίοδο μοναξιάς που μπορεί όμως να αποτελέσει μια σπουδαία ευκαιρία για ανασυγκρότηση, για ουσιαστική επαφή με τον ίδιο μας τον εαυτό, για επανάκτηση δυνάμεων και ενέργειας… που θα μας οδηγήσουν στη διεκδίκηση των πραγματικών μας «θέλω», των αληθινών μας αναγκών. Στη διαδρομή προς το χωρισμό η συμβολή ψυχολόγου ειδικευμένου σε θέματα σχέσεων μπορεί να είναι καθοριστική καθώς θα δώσει στο άτομο το χώρο και το χρόνο να εκφραστεί, να κατανοήσει βαθύτερα τον ίδιο του τον εαυτό και να διαχειριστεί την απώλεια της σχέσης του.

Σ' αγαπώ...



θα προσπαθήσω να εξηγήσω την φράση «Σ’ ΑΓΑΠΩ».
Ειλικρινά, θα ήθελα αφού το διαβάσετε να μου στείλετε τις δίκες σας απόψεις γι’ αυτή τη μικρή φράση.
Ας μπούμε λοιπόν στο θέμα.
Εγώ, σαν ρομαντική γυναίκα 34 ετών, έχω να πω ότι πλέον την λέξη αυτή την έχουμε κατσιάσει !
Πες ο ένας από εδώ, πες ο άλλος από κει χωρίς να την αισθάνονται , έγινε η καημένη μια συνηθισμένη λέξη!
Μια συνηθισμένη λέξη … όχι δεν της πρέπει γιατί είναι μια λέξη που έχει δύναμη!
Είναι μια λέξη που έχει μεγάλα συναισθήματα !
Είναι μια λέξη που δίνει νόημα στην ζωή μας!!
Είναι ιερή !!!

Την ξεστομίζουμε πλέον αρκετά εύκολα - να μην πω πολύ εύκολα - ίσως το κάνουμε γιατί δεν έχουμε καταλάβει τον σωστό ορισμό αυτής της λέξης!
Ναι αυτό είναι έχουμε χάσει τον σωστό ορισμό ή μάλλον τον έχουμε παρακάμψει και την χρησιμοποιούμε πολύ εύκολα γιατί μας βολεύει, μας διευκολύνει.
Τώρα κάποιοι και κάποιες θα πείτε και ποιος είναι κυρά μου ο σωστός ορισμός!!
 
Χμ….. ναι θα σας τον δώσω όπως εγώ τον αντιλαμβάνομαι …
Σ’ ΑΓΑΠΩ ( ερωτικό)
Σ’ αγαπώ …γιατί είσαι το άλλο μου μισό !
Σ’ αγαπώ …είμαι έτοιμη να κάνω θυσίες !
Σ’ αγαπώ ….γιατί σε νοιάζομαι , ενδιαφέρομαι για σένα!
Σ’ αγαπώ ….γιατί θέλω να είμαι συνεχώς κοντά σου!
Σ’ αγαπώ …και θα είμαι εκεί, κάθε στιγμή που με χρειάζεσαι!
Σ’ αγαπώ …χωρίς ανταλλάγματα!
Σ’ αγαπώ …και δεν θέλω να αλλάξεις, μου αρέσεις έτσι όπως είσαι!
Σ’ αγαπώ …..έτσι χωρίς όρους …χωρίς σύνορα….χωρίς τα πρέπει και τα γιατί!
Σ’ αγαπώ ….γιατί δίνεις ζωή στην ζωή μου !
Σ’ αγαπώ ….και δεν έχω αλλά λόγια να στο πω, να σου το εκφράσω ….παρά μόνο να … νιώθω , νιώθω ότι πιο πολύ σ’ αγαπά η καρδιά μου !
Μα τώρα που το σκέφτομαι θέλω να σας ρωτήσω, αλλά και να απαντήσω σε ένα άλλο ερώτημα:
Η αγάπη χάνετε στο χρόνο ; Ή χάνετε μονό σε κάποιες περιπτώσεις ;
Να σας πω την άποψη μου;
Όχι δεν χάνετε! Η αληθινή αγάπη δεν χάνετε! Ακόμη και όταν δεν θα είμαστε μαζί με τον άνθρωπο που μας έκανε να νιώσουμε την αγάπη αυτή, δεν θα το ξεχάσεις, πάντα ένα κομμάτι της καρδίας θα νιώθει αγάπη !
Μπορεί να τον έχασες και να τον μίσησες …..όχι ήταν επιφανειακό …κατά βάθος υπάρχει μέσα σου η αγάπη για το άτομο του !
Μόνο αν σε πόνεσε, αν σε μείωσε, «αν…» υπάρχουν αρκετά, μόνο τότε ίσως θα πάψεις να τον αγαπάς ! Αλλά και εδώ ο χρόνος θα βάλει το χεράκι του και το μίσος θα καταλαγιάσει.
Μίσος και αγάπη είναι κοντά, πολύ κοντά και αλληλοσυνδέονται !
Τελικά είναι μια περίπλοκη λέξη αλλά και απλό συναίσθημα, είναι εύκολο για κάποιους να την πουν…, μα δυστυχώς δεν την έχουν νιώσει.
Σ’ αγαπώ….Γιατί ; Δεν τον έχουν σκεφτεί, απλά τους βγαίνει σαν να λένε, αγαπώ έμενα και θέλω να περνώ καλά !
Τελικά, τι είναι η φράση σ αγαπώ?
Το «σ’ αγαπώ» είναι κάτι όμορφο, περίπλοκο, ατελείωτο, αμύθητο, ασύγκριτο, μεγαλοπρεπές, παραμυθένιο, αληθινό, απέραντο, ακέραιο, ακράτητο, αμοιβαίο, συναρπαστικό, ταπεινό, τρυφερό συναίσθημα!!!

Σάββατο 25 Μαΐου 2013

Μπορείτε να έχετε εμπιστοσύνη στη σύντροφό σας;

Αναρωτηθήκατε ποτέ αν άλλα ζευγάρια έχουν μια πιο ολοκληρωμένη σεξουαλική ζωή από ό, τι εσείς; Ή αν η απιστία είναι όντως τόσο συχνή; Ή ακόμα πόσοι άνθρωποι ψεύδονται στο θέμα αυτό; 

Σε μια αποκλειστική έρευνα το MailOnline έβαλε στόχο να ανακαλύψει την αλήθεια για το τι συμβαίνει στην κρεβατοκάμαρα των Βρετανών. 
Αξίζει, λοιπόν, να δούμε πώς αποδεικνύεται ότι πολλοί άνδρες και γυναίκες πράγματι απατούν τους συντρόφους τους - και κατά πόσο μπορούν οι απατημένοι να τους συγχωρήσουν. 
12 % των γυναικών άπιστες – 42 % των ανδρών τις συγχωρούν 
Η ιστορία της Penny Hall με τον James ήταν δυνατή, εθιστική, επικίνδυνη και συναισθηματικά συναρπαστική - και παραλίγο να της κοστίσει την καταστροφή του γάμου της με έναν πιστό και αφοσιωμένο σύζυγο. 

«Ήταν μια πνευματική φαντασίωση και την ίδια στιγμή και σωματική. Με τραβούσε με κάθε τρόπο», λέει η Penny. 
«Είχα σπουδάσει γαλλική και ιταλική φιλολογία στο πανεπιστήμιο και ξανάρχισα να διαβάζω Δάντη και Σαίξπηρ για να μπορώ να του στέλνω ποιήματα και αποσπάσματα. Τα e mail του ήταν πραγματικά έργο τέχνης, τα έχω κρατήσει όλα!» 

Αυτή η πνευματική επαφή συνδέθηκε με ένα σωματικό πάθος που εντάθηκε από το παράνομο. Η Penny και ο James έζησαν ανεπανάληπτες στιγμές σε ξενοδοχεία, λαθραία γεύματα, κρυφές συναντήσεις. 

«Μπορούσε ακόμη να περιμένει έξω από το σπίτι μου στις επτά το πρωί, μόνο και μόνο για να με δει να φεύγω για τη δουλειά», θυμάται. 

Ωστόσο μετά από δύο χρόνια μέσα στο ψέμα και την υποκρισία, ο σύζυγος της Penny, ο Thomas ανακάλυψε κάποιο επιβαρυντικό στοιχείο στο τηλέφωνό της. Προσέλαβε λοιπόν έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ, ο οποίος επιβεβαίωσε τις υποψίες του ότι η γυναίκα του είχε παράνομη σχέση. 

Παραδόξως η Penny, 49 ετών σήμερα , επικεφαλής του μάρκετινγκ σε μια ιδιωτική εταιρεία, παραμένει παντρεμένη με τον χρηματοοικονομικό σύμβουλο Thomas . Μοιράζονται ακόμα το όμορφο σπίτι τους και την κοινή ζωή τους με τα τρία παιδιά τους, ηλικίας από 11 έως 17 ετών, και εξακολουθούν να απολαμβάνουν την πλούσια ζωή που τους προσφέρει η πετυχημένη καριέρα τους. 

Είναι όμως γεγονός ότι η μοιχεία της έχει ταράξει τα θεμέλια του γάμου τους και παρά την απόφαση του συζύγου της να την συγχωρήσει, η εμπιστοσύνη του στο πρόσωπό της έχει εντελώς εξατμιστεί. 

«Συνάντησα τον James ένα βράδυ, όταν ήμουν έξω με μια φίλη μου. Ήταν μαζί με ένα φίλο του που τα παιδιά του πήγαιναν στο ίδιο σχολείο με τα δικά μου και αρχίσαμε να κουβεντιάζουμε», διηγείται η Penny . 
«Ο James και εγώ συζητούσαμε σαν να γνώριζε ο ένας τον άλλον για χρόνια - κανείς από εμάς δεν μπορούσε να προβλέψει ότι κάτι θα συμβεί, αλλά από εκείνο το βράδυ άρχισε να μου στέλνει μηνύματα στο κινητό, e mail και να με παίρνει τηλέφωνο συνεχώς.» 

Και συνεχίζει: «Δεν ήταν απλώς φυσική έλξη - που ήρθε πολύ αργότερα - ήταν περισσότερο ότι αισθανόμασταν ένα δέσιμο αρχικά σε πνευματικό επίπεδο.

Εκείνος ικανοποιούσε τις συναισθηματικές και πνευματικές ανάγκες μου από την πρώτη μέρα, δίνοντάς μου τόση προσοχή και με έκανε να αισθάνομαι πολύ ιδιαίτερη.

Κατά βάθος ήξερα ότι όλο αυτό ήταν πάρα πολύ έντονο και παθιασμένο για να κρατήσει. Ήταν μια καταστροφική εμπειρία, όχι μόνο για το σύζυγό μου, αλλά και για τη σύζυγο του James, ο οποίος προσπαθεί να ξαναφτιάξει το γάμο τους. Ο σύζυγός μου της τηλεφώνησε όταν ανακάλυψε τη σχέση μας
». 

Η υπόθεση της Penny ήταν μια συναισθηματική και σωματική προδοσία. Η Penny ανήκει στο 12 % των γυναικών στη Βρετανία, ηλικίας μεταξύ 20 και 60 ετών, που κάνουν κατάχρηση της εμπιστοσύνης του συζύγου τους. 

Εν τω μεταξύ ο Thomas ανήκει στο 76 % των μεσήλικων ανδρών, οι οποίοι, προφανώς, συγχωρούν στις συζύγους τους την απιστία σύμφωνα με την έρευνα, ενώ το 42 % των ανδρών όλων των ηλικιών συγχωρούν τη μοιχεία. Την ίδια στιγμή το 16 % των γυναικών ηλικίας από 50 έως 59 ετών δε θεωρούν την απιστία αιτία χωρισμού. 

Η συγκεκριμένη έρευνα ζήτησε από σχεδόν 1.000 γυναίκες, ηλικίας μεταξύ 20 και 60 ετών, παντρεμένες ή με μακροχρόνιες σχέσεις, να απαντήσουν σε μια σειρά από διερευνητικές ερωτήσεις σχετικά με τις λεπτομέρειες της προσωπικής τους ζωής. 

Από τις απαντήσεις τους πέφτει φως σε μερικά από τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά: πόσες γυναίκες έχουν παράνομες σχέσεις και τι επιπτώσεις έχει αυτή η απιστία στις σχέσεις τους; Πότε είναι πιο πιθανό να αμαρτήσουν και με ποιους; 

Και σε ποια ηλικία το ρήγμα που δημιουργήθηκε στις σχέσεις τους από την απιστία είναι πιο πιθανό να διαλύσει τα πάντα; 

Κατά περίεργο τρόπο η έρευνα μας αποκαλύπτει ότι στο θέμα της απιστίας οι άνδρες και οι γυναίκες είναι εξίσου επιρρεπείς στον πειρασμό. 

Έχουμε ήδη αναφέρει ότι το 12 % των γυναικών που ερωτήθηκαν σε όλες τις ηλικιακές ομάδες είχαν διαπράξει συναισθηματική ή σεξουαλική απιστία, αν και μόλις το 8 % υποστηρίζει ότι οι εξωσυζυγικές σχέσεις ήταν καθαρά σεξουαλικές. 

Το ίδιο ποσοστό των γυναικών -12 % - δηλώνει ότι ο σύζυγος ή ο σύντροφός τους τις έχει απατήσει. 

Το 47 % των γυναικών κάνει δεσμό με φίλο ή συνάδελφο Η ηλικία κατά την οποία οι άντρες είναι πιο επιρρεπείς στις εξωσυζυγικές περιπέτειες είναι γύρω στα 20 με ποσοστό 18 % και – η έκπληξη- μετά τα 60, με ποσοστό 14 % να υποκύπτει. Οι άνδρες στην ηλικία μεταξύ 40 και 49 ετών είναι πιο πιθανό να είναι μονογαμικοί, ίσως λόγω των ευθυνών που έχουν ως γονείς με μόλις το 5 % από αυτούς να απιστούν. 

Όταν οι γυναίκες κάνουν παράνομο δεσμό, σε ποσοστό 47 % το κάνουν με κάποιο φίλο ή συνάδελφο. Η ψυχολόγος Δρ Wood εξηγεί τους λόγους: «Αυτό συμβαίνει λόγω της ευκολίας και της οικειότητας. Και οι μελέτες έχουν δείξει ότι έχουμε μια γνωστική ανταπόκριση στους ανθρώπους που βλέπουμε συχνά και μιλάμε συχνά. Στην πραγματικότητα μιλάμε μαζί τους πιο συχνά - στη δουλειά ή σε κοινωνικές δραστηριότητες - από ό, τι κάνουμε με το σύντροφό μας.»

Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

Χαρις Αλεξίου ♫ Μην κουραστείς να μ' αγαπάς---ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΨΟΥΡΗΔΕΣ


ΑΚΟΜΑ ΣΑΓΑΠΩ.....


Μπορεί να με πληγώνεις, να με πονάς όπως σε πόνεσα κι εγώ, μπορεί να με βασανίζεις, να 

με πρήζεις όπως σε έπρηξα κι εγώ. 


Μπορεί να με μισείς, να με σιχαίνεσαι σαν το σκουλήκι. Μπορεί τις νύχτες να θυμάσαι τα 

όσα σου έκανα και να με βρίζεις μπορεί να με θεωρείς τον χειρότερο εχθρό σου. Μπορεί η 

συμπεριφορά σου να μου ματώνει τη καρδιά μπορεί κάθε φορά που σε αντικρίζω να είμαι 

στα πρόθυρα της τρέλας. Μπορεί να μην μπορώ να σε αντιμετωπίσω. 

Παρ' όλα αυτά εγώ ακόμα ζω και υποφέρω στην σκέψη πως μου λείπεις. Όμως η μοίρα

έτσι το διάλεξε. Αλλά εγώ δεν έπαψα ποτέ να σ' αγαπώ κι ας θέλω να πιστεύω το

αντίθετο. Πάντα θα σ' αγαπώ:

"Σ' αγαπώ!" Μια λέξη με χίλιες σημασίες μια λέξη που με κάνει να πονώ. Μια λέξη που σου

 σκίζει την καρδιά. "Σ' αγαπώ!" Βγαίνει εύκολα απ' το στόμα όμως η σημασία είναι να

υπάρχει μέσα στο βάθος της καρδιάς σου, στην άβυσσο της ψυχής σου, στο γαλάζιο των

 ματιών σου.

Μετά απ' όσα πέρασα, έχω τη δύναμη και μπορώ ακόμα να πω αυτή τη λέξη. "Σ' αγαπώ."

 Μια λέξη που έχει γραφτεί με αίμα στους τοίχους της καρδιάς μου. Μια λέξη που υποφέρω

μόλις αγγίζει τ' αυτιά μου. Μια λέξη που την αντιπροσωπεύουν τα μάτια σου.



Τα δυο σου μάτια που η λάμψη τους ξεπερνά κάθε φωτεινό αστέρι και κάθε πυροτέχνημα 

της Λαμπρής. Αυτά τα μάτια που σε κάθε βλέμμα τους, ανάβουν φωτιές, πυρκαγιές, που 

είναι ικανές να κάψουν όλο το κόσμο. 


Αυτά τα μάτια που έκαψαν και την δικιά μου την μικρούλα την ασήμαντη καρδιά. Μια

καρδιά γεμάτη πόνο και θλίψη από την απόγνωση και την ταπείνωση. Αυτή η μικρούλα η 

καρδιά που δεν έπαψε στιγμή να χτυπά στο ρυθμό του ονόματος σου. Δεν έπαψε ποτέ να 

πονά κάθε φορά που το μυαλό απεγνωσμένα ζητά να φύγεις από μέσα του γιατί το 

βασανίζεις. Μια ασήμαντη καρδούλα που ποτέ δεν σταμάτησε να φωνάζει μια και μόνο 

λέξη: "Σ' αγαπώ!" 


Αυτή η μικρή λεξούλα που επιβιώνει και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Έτσι ήθελα να

επιβιώσει και σε 'μένα. Όμως η μοίρα και η λογική του μυαλού την κατέστρεψαν για ένα

μικρό χρονικό διάστημα. Ήταν αρκετό να τη σβήσουν σε μιάμιση μέρα και να με κάνουν

 να υποφέρω. Όμως κανένας δεν μπορεί να αλλάξει το πεπρωμένο και να γυρίσει στο

παρελθόν. Κανείς δεν μπορεί να αλλάξει τα όσα έγιναν. Έτσι κι εγώ δεν μπορώ ν' αλλάξω

και να γυρίσω στο παρελθόν.


Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν μπορώ να ξεχάσω εσένα. Εσένα που στριφογυρίζεις 

συνέχεια στο μυαλό μου και με πληγώνεις αφάνταστα. Δεν μπορώ να σε ξεχάσω και έτσι

 ζω με τους εφιάλτες και τα φαντάσματα των ωραιότερων ονείρων μου, υπομένοντας τα 

βασανιστήρια τους. Το μόνο που μου δίνει κουράγιο είναι ότι αυτή η υπέροχη λέξη, μπορεί 

και βγαίνει ακόμα από το στόμα μου. Υπάρχει στο βάθος της καρδιάς μου στην άβυσσο της 

ψυχής μου και στο γαλάζιο των ουρανών των ματιών μου. Τώρα με περισσότερη σιγουριά 

από ποτέ μπορώ να τη πω σε όλο το κόσμο. Γι' αυτό τη λέω και σε 'σένα: " Σ' αγαπώ!!!"

ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΜΑΣ ΤΟΝ ΣΙΦΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ!!!!!(πουλοπουλος---ολα δικα σου ματια μου...)


Σχέση… Τι είναι σχέση;


Η σχέση είναι μια λέξη που χρησιμοποιούμε σχεδόν σε καθημερινή βάση, πολύ πιο συχνά από ότι ίσως θα σκεφτόταν κανείς. Τι είναι η σχέση όμως;

Ετυμολογία της λέξης σχέση

Η ετυμολογία της λέξης σχέση μας δίνει πολύτιμα στοιχεία, όχι τόσο από γλωσσολογική άποψη, όσο από πρακτική.
Η λέξη σχέση προέρχεται από την αρχαία ελληνική γλώσσα, και είναι παράγωγο της λέξης «σχειν» που είναι απαρέμφατο αορίστου της λέξης έχω. Επομένως η σχέση είναι στην πραγματικότητα κάτι που έχουμε. Και τελικά αυτό είναι το πιο σημαντικό να καταλάβουμε. Ότι η σχέση είναι κάτι που έχουμε, ή που μπορούμε να έχουμε…
Τα ερμηνευτικά λεξικά πάλι προσπαθούν να εξηγήσουν τη σχέση με το δικό τους τρόπο… Έτσι λοιπόν διαβάζουμε ότι η σχέση είναι η ύπαρξη κοινών στοιχείων που συνδέουν δύο καταστάσεις, φαινόμενα ή πράγματα, και η ύπαρξη επαφής, επικοινωνίας, αμοιβαίας εξάρτησης μεταξύ προσώπων. Η εξάρτηση αυτή μπορεί να έχει διαφορετικές μορφές ανάλογα με τα πρόσωπα που εμπλέκονται.

Κάθε σχέση είναι ένα πολύπλοκο, μικρό θαύμα

erotiki sxesiΤα λεξικά λοιπόν μας δίνουν χρήσιμες πληροφορίες και γνώσεις. Ομως, επειδή η σχέση αφορά ανθρώπους με αισθήσεις και αισθήματα, πρέπει μάλλον να προσεγγίζεται κάπως διαφορετικά. Μια σχέση, τουλάχιστον όταν μιλάμε για κάτι μακροπρόθεσμο, είναι ένας μύθος, ένα μικρό θαύμα που δημιουργούν δυο άνθρωποι μαζί.
Δεν είναι όλα βέβαια τόσο εύκολα, ή τόσο απλά, γιατί οτιδήποτε έχει να κάνει με ανθρώπους, με συναισθηματική επένδυση, αυτομάτως έχει κινδύνους και είναι περίπλοκο.
Ορισμούς μπορεί κανείς να δώσει πολλούς, όμως στην πραγματικότητα δεν μπορεί να εξηγήσει τι είναι αυτό που δένει δυο ανθρώπους μαζί σε μια σχέση, και τους κάνει να προχωρούν τη ζωή τους από κοινού.
Θα μπορούσε να είναι η αγάπη η απάντηση. Και ευτυχώς πολλές φορές είναι όντως η σωστή απάντηση. Όμως, επειδή ακριβώς η σχέση είναι κάτι που εξελίσσεται, αλλάζει και περιπλέκεται, πολλές φορές η απάντηση κρύβει και άλλες λέξεις: ανάγκη, εξάρτηση, πάθος, πόθο, έρωτα, ακόμα και μίσος.

Είδη σχέσεων

Υπάρχουν τόσα διαφορετικά είδη σχέσεων, και μια σχέση μπορεί να είναι πολλά διαφορετικά πράγματα. Μερικές φορές, μπορεί να ανήκει και σε πάνω από μια κατηγορία.
Η ερωτική σχέση είναι η σχέση μεταξύ δυο ανθρώπων που έχουν σεξουαλική και σωματική επαφή. Η ερωτική σχέση παίρνει διάφορες μορφές, είτε μέσα στο γάμο είτε ως αποκλειστική ερωτική σχέση, είτε ως ελεύθερη ερωτική σχέση, δηλαδή χωρίς δεσμεύσεις. Η ερωτική σχέση και ιστορία κάθε ζευγαριού είναι διαφορετική, για αυτό και είναι δύσκολο να την εντάξει κανείς σε κάποια συγκεκριμένη κατηγορία.
Η πρώτη σχέση στη ζωή ενός ανθρώπου είναι συνήθως πολύ σημαντική. Συνήθως κάνουμε την πρώτη σχέση μας σε μια ηλικία που είμαστε ακόμα ευάλωτοι και πολύ ευαίσθητοι, γι αυτό θεωρείται καθοριστική για τη συνέχεια της ερωτικής μας ζωής. Πολλές φορές οι ψυχολόγοι αλλά και οι γονείς ανησυχούν για την πρώτη σχέση, ειδικά την ολοκληρωμένη ερωτική σχέση, γιατί μπορεί να δημιουργήσει ψυχολογικά προβλήματα και να αφήσει απωθημένα, δυσχεραίνοντας κατά πολύ τη μετέπειτα διάθεση για σχέσεις. Ωστόσο, για πολλούς ανθρώπους η πρώτη σχέση είναι συνώνυμη και της απόλυτης αγάπης. Δεν είναι λίγα τα φαινόμενα ανθρώπων που η πρώτη σχέση τους ήταν και η μοναδική.
Η ρομαντική σχέση είναι σαφώς η πιο όμορφη έκφραση της αγάπης και του έρωτα. Ο κόσμος σας και το μυαλό περιστρέφεται γύρω από το αγαπημένο σας πρόσωπο, που είναι πάντα στο μυαλό σας. Η ρομαντική σχέση εκδηλώνεται μέσα από την ποίηση, τα λόγια  επιβεβαίωσης της αγάπης, αυτήν την  ιδιαίτερη ματιά και χροιά στη φωνή, αλλά και την αίσθηση ότι δεν θα μπορούσατε  να είστε ευτυχισμένος στη ζωή, χωρίς τη συντροφιά και την αγάπη του. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι κάθε σχέση είναι ρομαντική, είτε γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι περισσότερο «εγκεφαλικοί» και λιγότερο ρομαντικοί, είτε γιατί με τα χρόνια πολλές φορές ο ερωτισμός εκφράζεται διαφορετικά, και ο καθαρός ρομαντισμός φθίνει.
romantiki sxesiΗ  σχέση μπορεί να είναι αρμονική και ισορροπημένη, επιτρέποντας στο ζευγάρι να αναπτυχθεί και να εξελιχθεί τόσο μέσα στη σχέση όσο και έξω από αυτήν, ατομικά, αλλά πάντα με κοινή πορεία.Ισορροπία στη σχέση επίσης σημαίνει να μην καπελώνει ο ένας τον άλλον, να υπάρχει σεβασμός και η γνώμη του καθενός να μετρά πραγματικά. Η αρμονία έρχεται με το να έχει χώρο και χρόνο ο καθένας για τα δικά του ενδιαφέροντα, και για να μπορέσει να εκφράσει τις προσωπικές του επιθυμίες και αγωνίες.
Το εντελώς αντίθετο μιας αρμονικής και ισορροπημένης σχέσης είναι η καταπιεστική σχέση, αυτή δηλαδή που το ζευγάρι δεν είναι ισότιμο. Σε μια καταπιεστική σχέση μπορεί ο άνδρας να μην επιτρέπει στη σύζυγό του να εργάζεται, ή ακόμα και να βγαίνει έξω, ενώ η σύζυγος μπορεί να μην επιτρέπει στο σύζυγο της να βγαίνει χωρίς αυτήν, ή να ψάχνει τα πράγματα του. Αυτά είναι φυσικά μόνο κάποια παραδείγματα, γιατί η καταπίεση μπορεί να πάρει πρακτική ή και ψυχολογική μορφή.
Υπάρχει όμως και η πλατωνική σχέση. Εδώ τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα, γιατί η πλατωνική σχέση βασίζεται στην αγάπη και το σεβασμό, όμως δεν έχει το ερωτικό στοιχείο που κάνει μια σχέση ολοκληρωμένη κατά την άποψή μας.
Η ερωτική σχέση μπορεί να είναι μονογαμική ή πολυγαμική σχέση. Συνήθως, οι άνθρωποι επιλέγουν τη μονογαμική σχέση, όχι μόνο γιατί αυτή αντιστοιχεί στο αίσθημα αυτοσεβασμού αλλά και εκτίμησης του άλλου, αλλά και γιατί σε γενικές γραμμές δημιουργεί λιγότερα προβλήματα. Οι πολυγαμικές σχέσεις μπορεί να είναι αποτέλεσμα κοινής συμφωνίας μεταξύ δυο ανθρώπων που επιλέγουν να μην έχουν αποκλειστικότητα, ή μπορεί πάλι να είναι επιλογή του ενός, οπότε φτάνουμε στις παράλληλες σχέσεις…
Οι παράλληλες σχέσεις είναι συνήθως μέσα στο πάθος και την ένταση, αλλά μπορεί να είναι ιδιαίτερα προβληματικές, και να έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην οικογενειακή και κοινωνική ζωή κάποιου. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ξεκινά, όταν η παράλληλη σχέση γίνεται ολέθρια – θα θυμάστε ίσως την ταινία με την Glenn Close και τον Michael Douglas που έδειχνε ακριβώς που μπορεί  να οδηγήσει μια παράλληλη σχέση, και πόσο ολέθρια, αλλά και τρομαχτική μπορεί να είναι.
Η σχέση από απόσταση είναι μια από τις καταστάσεις που βιώνουν πολλοί άνθρωποι σήμερα, γιατί οι ανάγκες σπουδών, εργασίας αλλά και ο έρωτας μέσω διαδικτύου αναγκάζουν πολλές φορές ζευγάρια να υπάρχουν και να συνυπάρχουν με πολλά χιλιόμετρα ανάμεσά τους.
Η σχέση με διαφορά ηλικίας είναι επίσης συχνό φαινόμενο, και αφορά σχέσεις που είτε η γυναίκα, είτε ο άνδρας είναι αρκετά μεγαλύτεροι. Κάποτε, οι άνδρες είχαν τα πρωτεία στις σχέσεις με διαφορά ηλικίας, όμως φαίνεται ότι τώρα πια και οι γυναίκες δε διστάζουν να κάνουν σχέση με κάποιον πολύ μικρότερό τους.
Η σχέση ίδιου φύλου (ομοφυλόφιλη σχέση) δεν αποτελεί πια τόσο μεγάλο κοινωνικό ταμπού όσο παλιότερα. Η αλήθεια είναι ότι αν κοιτάξετε γύρω σας, θα δείτε πολλά ζευγάρια του ίδιου φύλου που ζουν τη ζωή τους εξίσου διακριτικά και με εξίσου μεγάλο σεβασμό προς την αγάπη και τον έρωτα. Και αν νομίζετε ότι δεν ξέρετε κάποιο ζευγάρι, ξανασκεφτείτε το!
Η μοιραία σχέση είναι συνώνυμη του πάθους, αλλά πολλές φορές και της καταστροφής, καθώς μπορεί να χαρακτηρίζεται από μεγάλο έρωτα, επιθυμία και ένταση, αλλά συνήθως πάσχει από θέμα ισορροπίας και αρμονίας, που είναι τα δυο χαρακτηριστικά που κρατούν μια μακροχρόνια σχέση. Η μοιραία σχέση μπορεί να έχει άσχημα αποτελέσματα, και να επηρεάσει σοβαρά την ψυχολογία των εμπλεκόμενων.
Η σχέση συμφέροντος είναι κάτι που δυστυχώς συναντάμε συχνά. Πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν την ερωτική τους επιρροή για να καταφέρουν κάτι, ή να κερδίσουν κάτι, όπως μια θέση σε δουλειά, χρήματα, κοινωνική καταξίωση, ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να θελήσουν.
Μερικές φορές μια ερωτική σχέση μπορεί να περάσει από πολλά στάδια και να πάρει διαφορετικούς χαρακτηρισμούς κάθε φορά, γιατί οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι, κάνουν λάθη, ή γιατί προκύπτουν πολλά προβλήματα στη σχέση και μπορεί κάποιοι να μην είναι έτοιμοι να τα διαχειριστούν, ή να μην ξέρουν πώς.
Σημαντικό είναι να θυμόμαστε ότι η ιδανική σχέση μπορεί να υπάρξει όταν υπάρχει αγάπη, έρωτας, κατανόηση, και όταν καταβάλλουμε προσπάθεια καθημερινά.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΨΟΥΡΗΔΕΣ....(ποοσο ωραια ματια εχεις-γιαννης πλουταρχος)!!!!!!


Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

Τα εμπόδια σε μια ερωτική σχέση…..!!!!!!(ενα κειμενο το οποιο μας το εστειλε ο φιλος μας Dimitris Fragos και τον ευχαριστουμε πολυ)....



Σε μια σχέση δεν συναντώνται μόνο δύο πρόσωπα αλλά και το παρελθόν και οι ιστορίες της ζωής τους. Τα κίνητρα των ερωτικών μας επιλογών είναι πολύπλοκα και συχνά διαφεύγουν της συνείδησής μας. Μία λειτουργική και ικανοποιητική σχέση είναι συνεπώς ένα δύσκολο εγχείρημα. Σημάδια μιας σχέσης που τελματώνει μπορεί να είναι τα λανθασμένα μοτίβα επικοινωνίας, τα χαμηλά επίπεδα ικανοποίησης, η συναισθηματική φόρτιση (θλίψη, οργή, στρες), το αίσθημα αδιεξόδου, η απαισιοδοξία και η δυσκολία εύρεσης λύσεων.
Τα αίτια που παρεμποδίζουν την αρμονία σε ένα ζευγάρι ξεκινούν καταρχήν από τη δυσαρμονία με τον ίδιο μας τον εαυτό. Η δυσκολία να ακούμε τον σύντροφό μας (και όχι αυτό που θέλουμε να νομίζουμε ότι λέει), η συστηματική κατηγορία ότι πάντα ο άλλος φταίει, το μόνιμο αίσθημα κενού, η έλλειψη επαφής με τις ανάγκες μας που μέσα στη σχέση έχουν ματαιωθεί, ο εγωκεντρισμός και ο αναπόφευκτος εγκλωβισμός σε μια ψυχολογία ανημπόριας μπορούν να οδηγήσουν στην καταστροφή της σχέσης. Οταν άλλωστε οι δυσμενείς συνθήκες της ζωής σου σε «βοηθούν» να πιστεύεις ότι δεν έχεις τον έλεγχο πάνω σε αυτό που σου συμβαίνει, τότε παύεις να προσπαθείς, νιώθεις αβοήθητος και οδηγείσαι σε αδιέξοδο.
Συχνά μένουμε σε μια σχέση νιώθοντας όμως δυστυχείς, πώς μπορούμε λοιπόν να πάρουμε την απόφαση να χωρίσουμε; Οι λόγοι που μας κάνουν να μένουμε σε μια δυσλειτουργική σχέση δεν αφορούν πάντα την αγάπη. Αφορούν συνήθως τον φόβο της αλλαγής, της μοναξιάς, του ίδιου μας του εαυτού.
Κατ’ αρχήν πρέπει να πιστέψουμε στις δυνατότητές μας και στη θετική έκβαση της προσπάθειάς μας. Η πίστη ότι κάτι καλύτερο μας αξίζει και η διακοπή των όποιων τάσεων εξάρτησης από τον άλλον θα είναι βοηθητική. Η δυνατότητα να εμπιστευτούμε καινούργιους ανθρώπους που θα συναντήσουμε, η υπέρβαση του φόβου απέναντι στις αλλαγές και η πίστη στη δυνατότητά μας να τις αντέξουμε θα μας ενισχύουν την προσπάθεια.
Η διαδικασία αυτή μοιάζει πιο δύσκολη για όσους ακόμη επεξεργάζονται προηγούμενους επώδυνους αποχωρισμούς, για όσους έχουν δυσκολία να είναι καλά με τον εαυτό τους ή νιώθουν ενοχές από παιδιά μέσα στις σχέσεις με τους αγαπημένους τους ανθρώπους.
Η πίστη ότι μια αλλαγή έρχεται ως διά μαγείας έξωθεν αρκεί να εθελοτυφλούμε απέναντι στην αλήθεια και στον πόνο, είναι μια επικίνδυνη αλλοίωση της πραγματικότητας. Ο μοχλός της αλλαγής παραμένει ο ίδιος μας ο εαυτός και η λύση βρίσκεται στη συμφιλίωση με εκείνον, με την έννοια της αλλαγής και με την αναπόφευκτη απώλεια που πάντα ακολουθεί μια νέα απόφαση…..!!!!!!!!!!!

Οι βαθύτερες αιτίες ενός χωρισμού και πώς να τον αντιμετωπίσουμε!!!!




Η επιλογή του κατάλληλου συντρόφου και η αρμονία στις ερωτικές μας σχέσεις είναι ζητήματα που καθημερινά απασχολούν τους σύγχρονους ανθρώπους, και ιδιαίτερα τους νέους. Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι η σύγχρονη εποχή είναι μια εποχή δύσκολη για τις ανθρώπινες σχέσεις. Μάλιστα, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, συχνά, διατυπώνουν την άποψη ότι οι νέοι σήμερα έχουν γίνει πιο επιλεκτικοί στην επιλογή του συντρόφου, πιο ατομικιστές και λιγότερο «συμβιβαστικοί», γεγονός που παρεμποδίζει τη δημιουργία και, πολύ περισσότερο, τη διατήρηση μια αρμονικής σχέσης ή και της συμβίωσης μεταξύ των δύο φύλων.
Αδιαμφισβήτητα, η τάση της σύγχρονης γενιάς να διεκδικεί και να έχει απαιτήσεις από το άτομο που έχει επιλέξει ως σύντροφο, είναι απόλυτα λογική.  Αυτό που, όμως, αμελούν κάποιοι από εμάς είναι να θέτουν συγκεκριμένα όρια και φραγμούς στα «θέλω» και στις διεκδικήσεις τους. Σαφέστατα, δεν μπορούμε να επιλέξουμε ως σύντροφο ένα άτομο που οι στόχοι και οι επιθυμίες μας είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Από την άλλη μεριά, όμως, δεν πρέπει να αφήνουμε τους στόχους και τις φιλοδοξίες μας να μας κάνουν εγωκεντρικούς και να γίνονται εμπόδια στις σχέσεις μας με τους άλλους.
Οι περισσότεροι από εμάς, μετά από έναν χωρισμό, αναζητούμε τους λόγους που μας οδήγησαν σε αυτό το συναισθηματικό αδιέξοδο. Συχνά, πολλά άτομα ακολουθούν λανθασμένους τρόπους αξιολόγησης ενός χωρισμού. Προβληματισμοί και ερωτήματα όπως, «Γιατί επιλέγω πάντα συντρόφους τόσο εγωιστές;»,  «Μήπως τελικά δεν πρόσφερα τόσα όσα έπρεπε σε αυτή τη σχέση;», «Γιατί τα όσα επιδιώκω στη ζωή έρχονται πάντα σε σύγκρουση με τους στόχους του συντρόφου μου;», μας οδηγούν, πολλές φορές, σε λανθασμένες αποφάσεις και συμπεράσματα. Προκειμένου να αξιολογήσουμε ένα χωρισμό είναι χρήσιμο πρώτα να αναλογιστούμε τις αιτίες που μας οδήγησαν σε αυτόν.
Ποιοί είναι, λοιπόν, οι βασικοί λόγοι που μπορούν να οδηγήσουν ένα ζευγάρι της σύγχρονης εποχής στο χωρισμό;
Καταρχήν, ο φόβος της μοναξιάς είναι αυτός που πολλές φορές εγκλωβίζει κάποια άτομα σε μια σχέση που δεν τους εκφράζει και δεν τους αντιπροσωπεύει. Είναι σίγουρο, πως σχέσεις που βασίζονται αποκλειστικά στο συναίσθημα αυτό δεν μπορεί παρά να καταλήξουν σε αδιέξοδο. Με τον σύντροφό μας, μας δένει η αγάπη, η επικοινωνία, η αμοιβαία κατανόηση και αποδοχή και όχι φόβος να αντιμετωπίσουμε μόνοι τη ζωή και τις δυσκολίες που αυτή έχει.
Λίγοι είναι αυτοί που θα διαφωνήσουν, πως η ανασφάλεια που βιώνουν οι άνθρωποι απέναντι στις προκλήσεις και στο ρυθμό της σύγχρονης ζωής είναι ένας βασικός λόγος που, συχνά, δημιουργεί πρόβλημα στις ερωτικές τους σχέσεις. Έτσι, λοιπόν, η ανασφάλεια αυτή μπορεί να μας οδηγήσει είτε σε μια δυσλειτουργική σχέση εξάρτησης, είτε σε ένα φόβο για συναισθηματική προσκόλληση στον άλλον. Παρόλο που η επαγγελματική και συναισθηματική ανασφάλεια θα περιμέναμε να οδηγεί, κυρίως, σε αμοιβαίες υποχωρήσεις και συμβιβασμούς, φαίνεται πως μερικούς ανθρώπους τους κάνει πιο αδιάλλακτους, πιο φιλόδοξους και πιο εγωκεντρικούς. Αυτοί οι άνθρωποι καθοδηγούνται συνήθως από μια προσπάθειά να αποφύγουν την «παγίδα της εξάρτησης» και της προσκόλλησης στο σύντροφό τους. Το «μοίρασμα», όμως, των συναισθημάτων, των προβληματισμών και ακόμα της ανασφάλειας που νιώθουμε με τον ερωτικό μας σύντροφο είναι, κατά κύριο λόγο, αυτό που κάνει μια σχέση βαθύτερη και ουσιαστικότερη.
Φαινόμενο της εποχής αποτελεί και η ευκολία με την οποία οι νέοι άνθρωποι από τους πρώτους κιόλας μήνες της σχέσης ή της κοινής τους ζωής αναφέρουν το χωρισμό σα  λύση σε ένα πρόβλημα που προκύπτει. Κατά κάποιο τρόπο, τα νέα ζευγάρια μοιάζουν προετοιμασμένα και συμφιλιωμένα από την αρχή με την ιδέα του χωρισμού. Δεν αποδέχονται το συμβιβασμό σα λύση σε κάποια ζητήματα εμμένοντας εγωκεντρικά στις απόψεις και στις αποφάσεις τους. Δυστυχώς, στην εποχή μας οι άνθρωποι προσαρμόζονται δύσκολα  και δεν έχουν το απαιτούμενο ψυχικό σθένος για να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση όπως είναι η δέσμευση και η αποκλειστική αφοσίωση σε ένα άτομο.
Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που πολλοί άνθρωποι διατηρούν ευκαιριακές και χωρίς εσωτερικό περιεχόμενο σχέσεις παρασυρόμενοι από το φόβο της δέσμευσης. Τι σημαίνει όμως φόβος της δέσμευσης; Φοβάμαι να δεσμευτώ σημαίνει διστάζω να μοιραστώ συναισθήματα, να εμπιστευτώ και να γίνω ευάλωτος μπροστά σε κάποιον άλλον άνθρωπο. Αυτό που λησμονούν, ωστόσο, όσοι καθοδηγούνται από τον φόβο αυτό είναι ότι έννοιες όπως η συντροφικότητα και το συναισθηματικό δέσιμο με κάποιον μπορεί να μας προσφέρουν συναισθήματα που θα μας οδηγήσουν στην εσωτερική πληρότητα και την συναισθηματική αρτιότητα.
Η διάλυση μιας σχέσης και η αντιμετώπιση του πόνου και των συναισθημάτων πικρίας, θυμού, φόβου και απογοήτευσης είναι μια αρκετά συνηθισμένη κατάσταση στη ζωή μας. Ο χωρισμός χαρακτηρίζεται από πολλούς ως ένας «μικρός θάνατος».  Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, ένας θρήνος όχι μόνο έπεται του χωρισμού, αλλά σχεδόν επιβάλλεται.
Δώστε την ευκαιρία στον εαυτό σας να θρηνήσει τη σχέση αλλά σταματήστε να σκέφτεστε τί κάνατε λάθος και τί δεν κάνατε σωστά. Το παρελθόν δεν υπάρχει και δεν διορθώνεται ενώ το μέλλον, καθορίζεται, κατά κύριο λόγο, από εσάς. Οι βαριές σκέψεις, η αδυναμία λήψης αποφάσεων και η μοιρολατρία, που ακολουθούν, δημιουργούν αδιέξοδα και στενοχώρια. Αγαπήστε τον εαυτό σας και τις ανάγκες του. Άλλωστε, μόνο αν αγαπήσουμε τον εαυτό μας θα μπορέσουμε να αγαπήσουμε και τους άλλους γύρω μας. Κάντε ένα απολογισμό, τι δώσατε και τι πήρατε και καταγράψτε τις προσπάθειες που κάνατε χάριν αυτής της σχέσης. Ο απολογισμός μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικός.
Και, τέλος, πενθήστε για αυτή την απώλεια όσο χρειάζεστε, βάλτε την στην άκρη και προχωρήστε παραπέρα. Κι όταν το πένθος σας τελειώσει, όταν αποφασίσετε να ξεκινήσετε κάτι καινούριο, κάντε το χωρίς τον φόβο και την προκατάληψη του παρελθόντος. Είναι άδικο και για σας και το καινούριο πρόσωπο της ζωής σας.

ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΜΑΣ ΤΟΥ ΣΙΦΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΨΟΥΡΗΣ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ....Το φως που πέφτει-Γιάννης Πάριος & Αντώνης Ρέμος


Κυριακή 19 Μαΐου 2013

ΤΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΗΣ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΣΧΕΣΗΣ


Ερωτική Σχέση – Η αρχή της σχέσης

Όλες οι ερωτικές σχέσεις περνούν από συγκεκριμένα και προβλέψιμα στάδια, τα οποία καθορίζουν τη μετέπειτα πορεία της. Τα στάδια της ερωτικής σχέσης κατά τους επιστήμονες μπορούν να διαχωριστούν καθορίζοντας την αρχή της σχέσης, τη μέση και το τέλος μιας σχέσης και συνδέονται απόλυτα μεταξύ τους.
Ακόμα και αν η σχέση σας φαίνεται να διακατέχεται από πάθος, ή αντίθετα να είναι χαοτική και εκτός ελέγχου, διανύετε ένα από τα στάδια της ερωτικής σχέσης – και υπάρχουν ακόμα περισσότερα στάδια να περάσετε και να ανακαλύψετε.
Αν και δεν είναι καλό να καλουπώνει κανείς τη σχέση του και να τις βάζει ταμπέλες, εντούτοις μια ορθολογική προσέγγιση των σχέσεων μας κάνει να πατάμε πιο γερά στα πόδια μας και να αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει με μεγαλύτερη ασφάλεια και σιγουριά. Στα οκτώ στάδια της ερωτικής σχέσης που θα παρουσιάσουμε εδώ, υπάρχουν προτεινόμενες συμβουλές και παρατηρήσεις.

1o Στάδιο της Ερωτικής Σχέσης – Τα μέλια

Σύμφωνα με τα παραμύθια και τα ερωτικά τραγούδια, αυτό το στάδιο αντικατοπτρίζει το πραγματικό νόημα και περιεχόμενο του έρωτα. Συναντάς κάποιον, συνδέεσαι μαζί του, γίνεται το κλικ και ερωτεύεστε. Όλα είναι καλά και ωραία και τίποτα δεν μοιάζει να βρίσκεται εκτός ελέγχου. Ακόμα και αν μερικά πράγματα δεν είναι άψογα, όλοι πιστεύουν ή ελπίζουν ότι θα διορθωθούν.
Αυτό το στάδιο ξεκινά από την πρώτη μέρα της επαφής και μπορεί να κρατήσει τρείς με έξι μήνες περίπου – ειδικά αν το ζευγάρι μένει μαζί ή περνά πολύ χρόνο μαζί. Τα συναισθήματα αυτό το διάστημα είναι υπέροχα. Το ζευγάρι νιώθει πιο ζωντανό, μέσα στη χαρά , την πνευματικότητα, τη δημιουργία. Υπάρχει ελπίδα για κάτι καλύτερο στη ζωή, ενθουσιασμός και όμορφα συναισθήματα.
Η Παγίδα: φυσικά υπάρχει και μια μικρή παγίδα εδώ: οι περισσότεροι θεωρούν ότι ταιριάζουν απόλυτα με το σύντροφο τους – και αν όχι απόλυτα, πιστεύουν ότι σίγουρα θα βρεθούν οι χρυσές τομές, γιατί νιώθουν τόσο καλά μαζί που τίποτα δεν μπορεί να τους χωρίσει. Αυτό φυσικά είναι μια μεγάλη παγίδα, γιατί τους πρώτους μήνες της σχέσης σπανίως βλέπουμε τα πράγματα αναλυτικά και ξεκάθαρα και φυσικά δεν γνωρίζουμε τον άλλον άνθρωπο τόσο καλά.
Τι μπορείτε να κάνετε: Προφανώς να κρατάτε μικρό καλάθι και να μη βασίζετε τις ελπίδες σας στον άλλο άνθρωπο. Η αντικειμενικότητα μπορεί να σας σώσει από πολλά λάθη και απογοητεύσεις. Το να διαπιστώσετε αν ο άλλος άνθρωπος είναι ο κατάλληλος για εσάς είναι κάτι που δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη, για αυτό απολαύστε το χρόνο σας μαζί του/της όντες αντικειμενικοί και ρεαλιστές.

2ο στάδιο της ερωτικής σχέσης – η Ανακάλυψη

Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου ο αρχικός υπέρμετρος ενθουσιασμός αρχίζει να υποχωρεί. Όχι απαραίτητα γιατί κάτι κακό συμβαίνει, αλλά γιατί είναι φυσιολογικό. Τόσο εσείς όσο και ο/η σύντροφός σας αρχίζετε να αντιλαμβάνεστε τα πραγματικά μεγέθη γύρω σας, να βλέπετε τις αδυναμίες και τα τρωτά σημεία του άλλου, και ανακαλύπτετε τον πραγματικό άνθρωπο που έχετε δίπλα σας, με όλα του τα θετικά και αρνητικά στοιχεία. Σε αυτό το στάδιο αντιλαμβάνεται κανείς τι αγαπά και σέβεται στον άλλο, και τι θα μπορούσε να λείπει.
Το στάδιο αυτό ξεκινά κάπου μεταξύ του 3ου και 6ου μήνα της σχέσης και μπορεί να κρατήσει για μερικά χρόνια. Αυτό εξαρτάται από το επίπεδο της σχέσης και της επικοινωνίας μεταξύ των ατόμων. Η χαρά της ανακάλυψης είναι μεγάλη, καθώς το ζευγάρι περνά μια περίοδο υγιούς ενδοσκόπησης και ανακαλύπτει μικρές και χαριτωμένες λεπτομέρειες, που μπορεί να το φέρουν ακόμα πιο κοντά.
Η παγίδα: φυσικά σε αυτό το στάδιο μπορεί να αρχίσετε να ανακαλύπτετε πράγματα που σας ενοχλούν αφάνταστα στον άλλο. Διαφορετικές συνήθειες, προτιμήσεις ή ενδιαφέροντα που δε συναντώνται πουθενά είναι πάντα μέσα στο παιχνίδι.
Τι μπορείτε να κάνετε: Αυτό το στάδιο είναι η καλύτερη περίοδος για να καταλάβετε αν ο άνθρωπος σας είναι ο κατάλληλος ή όχι. Μην αγνοείτε τα σημάδια – θετικά ή αρνητικά – γιατί μπορεί να χάσετε πολύτιμο χρόνο και να επενδύσετε σε έναν άνθρωπο που δε σας καλύπτει, ή τον οποίο δεν καλύπτετε εσείς. Καλό είναι όμως να σέβεστε τον άλλον άνθρωπο ακόμα και αν δεν ταιριάζετε ως σχέση.

3ο Στάδιο της Ερωτικής Σχέσης – Η Δέσμευση

Αυτό είναι το πιο σημαντικό ίσως στάδιο σε μια σχέση, γιατί η σχέση πλέον αποκτά ουσία και περιεχόμενο, καθώς επίσης και ταυτότητα. Είναι το στάδιο όπου μπορούν και οι δυο να ηρεμήσουν – ως προς το τι κάνουν – και να απολαύσουν την ανακάλυψη και την κοινή πορεία. Φυσικά δεν είναι το τέλος της διαδικασίας, αλλά η αρχή της, γιατί μια σχέση στην πραγματικότητα δεν ξεκινά ποτέ αν δεν υπάρξει δέσμευση.
Το στάδιο αυτό ξεκινά όταν ένα από τα δυο πρόσωπα αποφασίσει να δεσμευτεί με τον έναν ή άλλο τρόπο. Το έτερον ήμισυ μπορεί να ακολουθήσει και να υπάρξει οριστική δέσμευση μέσα στη σχέση ή να αποχωρήσει. Η χαρά της δέσμευσης δεν είναι κάτι τόσο παράλογο όσο νομίζουν κάποιοι: η ίδια η δέσμευση σαν λέξη είναι αρνητική, αλλά μέσα σε μια σχέση είναι ο ακρογωνιαίος λίθος. Χωρίς δέσμευση και κοινή αποδοχή της σχέσης, σχέση δεν υπάρχει.
Η παγίδα: το ότι αποφασίσατε να δεσμευτείτε δε σημαίνει ότι πρέπει να δείτε τον άλλο σαν κάτι το δεδομένο και να σταματήσετε να ασχολείστε ή να ανακαλύπτετε. Η επικοινωνία είναι πάρα πολύ σημαντική και εφόσον έχετε αποφασίσει από κοινού να είστε σε αυτή τη σχέση πρέπει να την καλλιεργείτε συνεχώς, αλλιώς το πλοίο θα βουλιάξει. Η ανανέωση του πάθους, η χαρά και ο σεβασμός είναι κομμάτια της δέσμευσης.