ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΑΓΑΠΗΣ!!!!!

Αγάπη είναι ν αγαπάς
πιο πάνω απ τη ζωή σου
και την καρδιά σου να ρωτάς
κι όχι τη λογική σου

Αν είχε η καρδιά μυαλό
ποτέ δε θα πονούσε
εκείνο που μας αγαπά
εκείνο θ αγαπούσε!

Εσύ μου λες πως μ αγαπάς
κι εγώ πως σε πιστεύω
ακόμα και το ψέμα σου
έμαθα να λατρεύω!

Πες μου τη λέξη σ αγαπώ
πως θέλεις να στη λέω
με τι να συνοδεύεται
με γέλιο ή θες να κλαίω;

Κι άμα σ αρέσει να πονώ
χάρη θα στο ζητήσω
να με πληγώνεις πιο συχνά
για να σ ευχαριστήσω!

Έφυγες μα δεν έφυγα
πρόδωσες μα θα μείνω
κι όταν αγάπη χρειαστείς
ζήτα μου να σου δίνω!

Στην αλυσίδα που φορείς
και στο σταυρό που έχεις,
κρέμομαι εγώ κι όχι ο Χριστός
φως μου να το κατέχεις!


Γιατί τη θέση του Χριστού
επήρα στο σταυρό σου
να με φορείς απάνω σου
να μ έχεις φυλαχτό σου!

Δώσε μου κάτι άχρηστο
κι ασήμαντο για σένα
να κάνω αγάπης φυλαχτό
να το κρατώ για μένα!

Πόσο μωρό μου σ αγαπώ
κι ένας στραβός το βλέπει
κι εσύ μου λες δεν γίνεται
δεν κάνει και δεν πρέπει

Ήθελα να μουνα τυφλός
αρκεί να ξέρω μόνο
πως θα κρατάς το χέρι μου
να περπατώ στο δρόμο

Ήθελα να μουνα μουγγός
και να σε συναντήσω
και να ναι η λέξη σ αγαπώ
αιτία να μιλήσω

Με μια φωτογραφία σου
κοιμάμαι κάθε βράδυ
μα είναι χαρτί και δεν μπορεί
για να μου δώσει χάδι

Αν αισθανθείς στον ύπνο σου
κάτι να σε παιδεύει
μη φοβηθείς η σκέψη μου
είναι και σε χαϊδεύει

Μη φοβηθείς αν αισθανθείς
κάτι στα σωθικά σου
εγώ σκαλίζω για να βρω
μια θέση στην καρδιά σου

Εις το δημοτικό σχολειό
πήγα ως την πρώτη τάξη
κι όμως η ψεύτρα η ζωή
μου χει πολλά διδάξει

Γυμνάσιο και λύκειο
δεν έχω τελειωμένο
τα βάσανα καθηγητή
μ έχουνε καμωμένο

Από τα πολλά τα βάσανα
ξέχασα πως με λένε
και δίνω ξένη σύσταση
και λάθος με γυρεύουν

Κι άμα δεν ήμουνα εγώ
ήθελα να κατέω
τίνος θα τση δινε ο Θεός
τις πίκρες απού έχω

Kι όταν θα μπω στην εκκλησιά
ως κι οι εικόνες κλαίνε
και σα με δούνε καλώς τονε
τον δυστυχή μου λένε

Επήγα ν ανάψω ένα κερί
στην εκκλησιά για μένα
κι ύστερα το μετάνιωσα
και τ άναψα για σένα

Πήγα ν ανάψω δυο κεριά
μα βρήκα μόνο ένα
και σκυψα και προσκύνησα
και τ άναψα για σένα!

Όμως εσύ τρία κεριά
στην εκκλησιά πάντα ν ανάβεις φως μου
τα δυο για μας, το μοναχό
για τς άτυχους του κόσμου

Ένα κερί κι ένα κορμί
μια διαφορά έχουν μόνο
το ένα λιώνει από τη φωτιά
και τ άλλο από τον πόνο

• 
  
•