ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕ ΜΟΥ. . .

Κλείνω τα μάτια σε σκέφτομαι και χαμογελάω, δεν χορταίνω να
φέρνω τις εικόνες σου στη σκέψη μου, μου λείπει η ζεστή αγκαλιά σου, χάνομαι όταν σκέφτομαι τα υπέροχα μάτια σου. Μιλάω μόνος μου, ψιθυρίζω, μαζεύω τον καημό μου, αφήνω την καρδιά μου ελεύθερη και νιώθω μια καταιγίδα από αισθήματα, αφήνω τα χέρια μου ελεύθερα και είναι έτοιμα να σε αγκαλιάσουν, από τα τόσα πράγματα που είναι δίπλα μου μόνο εσένα θέλω, θέλω να είσαι δίπλα μου χωρίς να φοβάμαι μήπως χαθείς.


Πάντα εσένα σκέφτομαι, δεν υπάρχει πιο ωραίο θέαμα από το βλέπω το χαμόγελο σου, μερικές φορές ψάχνω να βρω λέξεις για να σου πω πως αισθάνομαι, άλλες φορές νιώθω να τα έχω τελείως χαμένα πλημμυρισμένος από θλίψη. Σου ανοίγω την ψυχή μου, σου χαρίζω τα κλειδιά για να φυλάξεις την καρδιά μου, η σκέψη μου ταξιδεύει χωρίς να περιμένει να πάρει ανταλάγματα, φοβάμαι τις πληγές και το ράγισμα.