Οι δυο μας κάτω απ’ τη βροχή με μια ψυχή…
δε σταματάω να σου φωνάζω… σ’ αγαπάω!!
Πάλι ξυπνάω ιδρωμένη η εικόνα άξαφνα φεύγει..
όνειρο ήτανε ξανά… ένα απ’ τα πολλά…
μα ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτά!
Τα δυο κορμιά ενωμένα στην αμμουδιά…
μέσα στο πάθος και τα φιλιά έχουν ζωή
Μα πάλι ξυπνάω ξαφνικά χάνεται η θάλασσα κι η αμμουδιά
όνειρο ήτανε ξανά… ένα απ’ τα πολλά…
μα ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου