Οι άνθρωποι πάντα φεύγουν. Όμως στα αλήθεια δεν νομίζω πως είναι αυτό το δύσκολο κομμάτι , πιστεύω ότι πιο πολύ πονάει το γεγονός ότι συνέχεια νομίζουμε πως έχουμε χρόνο κι ότι θα έχουμε πολλές ευκαιρίες και έτσι δεν λέμε στους άλλους πόσο τους αγαπάμε ή πόσο μας λείπουν όταν δεν είναι κοντά μας κι όταν τελικά σου λένε πως «έφυγε» και τώρα πια δεν θα έχεις ποτέ την ευκαιρία να πεις όσα κρατούσες μέσα σου , τότε πονάει και πονάει πολύ .Γιατί πρέπει να είναι τα πράγματα έτσι ; Γιατί πρέπει να νιώθεις αυτόν τον απίστευτο πόνο όταν χάνεις κάποιον που αγαπάς ; Ποτέ δεν θα το καταλάβω και ποτέ δεν θα το δεχτώ αλλά το παιχνίδι θα συνεχιστεί και χωρίς την δική μου συναίνεση έτσι ; Ναι … το φαντάστηκα! Απλά όταν κλείνω τα μάτια και βλέπω τον πόνο που νιώθω αυτές τις τελευταίες μέρες που τον είχα νιώσει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό πριν από έξι χρόνια αρνούμαι να δεχτώ το οτιδήποτε και όσο σκέφτομαι πως την ίδια στιγμή που εγώ κουβαλάω τον πόνο αυτό πολλοί μα πάρα πολλοί άνθρωποι στον πλανήτη νιώθουν ακριβώς την ίδια απόγνωση , η μόνη λέξη που νομίζω πως μπορεί να περιγράψει όλα αυτά είναι η λέξη «άδικο».Οι άνθρωποι πάντα φεύγουν , δυστυχώς! Γι αυτό πρέπει να λέμε στους άλλους πόσο σημαντικοί είναι για μας, θα κάνει καλό σε όλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου